 |
Στίχοι: Παραδοσιακό
Μουσική: Παραδοσιακό
Εκτελέσεις:
Ελένη Βιτάλη
Κλαίνε, θρηνούνε τα βουνά,
πενθοφορούν οι κάμποι
κι ένα πουλί μοιρολογεί
στης Άρτας το ποτάμι.
-Τι έχεις, πουλάκι μ', κι όλο κλαις
και είσαι λυπημένο,
μοιρολογείς λυπητερά
και στέκεις μαραμένο;
-Μαύρα είν’ τα χρόνια που `ρθανε,
γι’ αυτό είμαι λυπημένο
κάψανε (σφάζουνε) τα Καλάβρυτα,
Δίστομο και Κομμένο.
|  |
Text: Paradosiako
Musik: Paradosiako
Weitere Aufführungen: ."\n"Eleni Vitali
Es weinen, es trauern die Berge,
Trauer tragen die Felder
ein Vogel singt das Klagelied
am Fluss von Arta
-Was hast du, mein Vögelchen, dass du dauernd weinst
und so bekümmert bist,
traurig dein Klagelied singst
und niedergeschlagen innehältst?
-Schwarz sind die Jahre, die gekommen sind,
deshalb bin ich bekümmert
sie haben Kalavrita verbrannt (abgeschlachtet),
Distomo und Komméno.
| |
