 |
Στίχοι: Σταμάτης Σπανουδάκης
Μουσική: Σταμάτης Σπανουδάκης
Πρώτη εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη
Πώς βαριέμαι σε τούτη την ακτή
που ο ήλιος με ξεραίνει
δεν είμ’ έρημος, δεν είμαι νησί
μα ούτε κι η Ελένη
και το `ξερες.
Πώς θα μοιάζω μετά από καιρό
πως μ’ έχεις σημαδέψει
με κρατάς και να φύγω δεν μπορώ
κανείς μας δε θ’ αντέξει
και το `ξερες.
Πέφτω στη θάλασσα και πάλι βρέχομαι
και πάλι έρχομαι κοντά.
Μέσα απ’ τα κύματα πιάνω τα σήματα
που με φωνάζουν στ’ ανοιχτά.
Πώς βαριέμαι σε τούτη την ακτή
που μ’ έχεις φυλακίσει
δεν είμ’ άνεμος, δεν είμαι πανί
δε λέει να φυσήξει
και το `ξερες.
Πώς θα μοιάζουν μετά από καιρό
οράματα που ζούμε
στην ακτή με τ’ αθάνατο νερό
κι οι δυο μας θα χαθούμε
και το `ξερες.
|  |
Lyrics: Stamatis Spanoudakis
Music: Stamatis Spanoudakis
First version: Eleftheria Arvanitaki
I'm so bored at this coast
where the sun is drying me out.
I'm not a desert, i'm not an island
either Helen
and you knew it.
How will i look after time
you have scared me
you hold me and i can't escape
none of us will last
and you knew it.
I fall into the sea and i still get wet
and i'm still coming close
By the waves i get the signals
that call me to the open sea.
I'm so bored at this coast
where you have prisoned me.
I'm not the wind either a sail
the wind doesn't blow
and you knew it.
What the visions that we live
will look like after long?
At the coast with the immortal water
we will both get lost
and you knew it.
| |
