 |
Στίχοι: Φίλιππος Γράψας
Μουσική: Μάριος Τόκας
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος
Σε συζητάν δίχως γιατί και όχι άδικα
όπως κοιμάσαι στα στενά παλιά λαδάδικα
έγινες φήμη και γι’ αυτό δε φυλακίζεσαι
ζεις στο σκοτάδι παστρικά μα δεν ορκίζεσαι
Λάμπεις στα κόκκινα σατέν που σε τυλίγουνε
άσπροι και σέρτικοι καπνοί σε καταπίνουνε
σε καλντερίμια ξενυχτάς υγρά λιθόστρωτα
στου πληρωμένου παραδείσου την αυλόπορτα
Τόσα δίνω πόσα θες
στα λαδάδικα πουλάν αυτό που θες
κάθε κάμαρα κελί
με βαριά παλικαρίσια αναπνοή
Μύριες χαμένες μοναξιές με σένα σμίγανε
φεύγαν καράβια μα πριν φύγουν σου σφυρίζανε
πόσα παιδιά ήρθαν να βρουν το αντριλίκι τους
και σου ακουμπήσανε δειλά το χαρτζιλίκι τους
Τόσα δίνω πόσα θες
στα λαδάδικα πουλάν αυτό που θες
κάθε κάμαρα κελί
με βαριά παλικαρίσια αναπνοή
Τόσα δίνω πόσα θες
στα λαδάδικα πουλάν αυτό που θες
κάθε κάμαρα κελί
με βαριά παλικαρίσια αναπνοή
|  |
Lyrics: Filippos Yrapsas
Musica: Marios Tokas
Prima esecuzione: Dimitris Mitropanos
Si mettono a discutere su di te senza perché, ma non del tutto a torto,
quando ti metti a dormire nei vicoli delle vecchie rivendite di olio,
sei diventata famosa, e per questo non ti mettono in prigione,
vivi in modo pulito nella oscurità, ma non sono pronto a giurarlo.
Sei splendente nel rosso satin che ti avvolge,
bianco e denso fumo ti inghiotte
vegli su umide e lastricate stradine,
sulla porta del cortile del paradiso a pagamento.
Ti do quanto vuoi,
nelle rivendite di olio vendono ciò che vuoi,
ogni camera è una cella,
con forti ansiti virili.
Innumerevoli perdute solitudini si sono mischiate con te,
navi sono partite, ma prima di partire ti hanno fischiato,
quanti ragazzi sono venuti a trovare la loro giovane virilità,
e hanno posato timidamente davanti a te la loro paghetta.
Ti do quanto vuoi,
nelle rivendite di olio vendono ciò che vuoi,
ogni camera è una cella,
con un forti ansiti virili.
Ti do quanto vuoi,
nelle rivendite di olio vendono ciò che vuoi,
ogni camera è una cella,
con forti ansiti virili.
| |
