 |
Στίχοι: Παραδοσιακό
Μουσική: Παραδοσιακό
Εκτελέσεις:
Βίκυ Μοσχολιού
Μαρίζα Κωχ
Λουκιανός Κηλαηδόνης
Τρίφωνο
Πέρα στους πέρα κάμπους που είναι οι ελιές
είν’ ένα μοναστήρι που παν’ οι κοπελιές
Πάω και `γω ο καημένος για να λειτουργηθώ
να κάνω το σταυρό μου σαν κάθε Χριστιανός
Στο περιβόλι μπαίνω και βλέπω μια μηλιά
με μήλα φορτωμένη και πάνω κοπελιά
Της λέω έλα κάτω να χτίσουμε φωλιά
μα εκείνη κόβει μήλα και με πετροβολά
Ρωτώ ξαναρωτώ τη `πο που `σαι κοπελιά
από εδώ κοντά `μαι π’ αυτόν τον μαχαλά
Μα έχω γέρον άντρα και δυο μικρά παιδιά
π’ ολημερίς με δέρνει έχει σκληρή καρδιά
Βαρύ σταμνί μου δίνει κι ένα κοντό σχοινί
ν’ αργήσω να γεμίσω για να `βρει αφορμή
|  |
Lyrics: Paradosiako
Musica: Paradosiako
Altri spettacoli: ."\n"Viky Mosholiou
Mariza Koh
Loukianos Kilaidonis
Trifono
Al di là, al di là dei campi dove ci sono gli ulivi
c'è un monastero dove vanno le ragazze.
Vado anche io, ad ascoltare la Messa,
a farmi il segno della Croce, come ogni cristiano.
Entro nel giardino e vedo un melo
carico di mele, e, sull'albero, una ragazza.
Le dico "vieni giù, facciamoci compagnia"
ma ella raccoglie le mele e me le scaglia addosso.
Le chiedo, le chiedo di nuovo "da dove vieni, ragazza?"
"Abito qui vicino, in questo rione.
Ma ho due bambini piccoli e un marito violento,
che tutto il giorno mi picchia, e ha il cuore duro.
Mi affida una pesante brocca e una corda corta,
adduce a pretesto il fatto che io tardi a riempirla".
| |
