 |
Στίχοι: Φοίβος Δεληβοριάς
Μουσική: Φοίβος Δεληβοριάς
Πρώτη εκτέλεση: Φοίβος Δεληβοριάς
Όταν λοιπόν την πρωτοείδε, ένιωσε πόσο ήτανε ξένος
Την αχρηστία των μαρμάρων και των γλυκών συγχορδιών
Τα ρούχα του και τα μαλλιά του μοιάζαν μιας άλλης ηλικίας
Ήταν κάποιος περασμένος κι αυτή ήταν τ’ άγνωστο παρόν.
Αυτή ήταν τα καινούργια στέκια με τον πορτιέρη που διαλέγει
Αυτή ήταν που άλλαζε τις θέσεις στις λίστες επιτυχιών
Ήταν το τέμπο «move your body» κι ήταν ο θάνατος της γλώσσας
Κι ήτανε μπιτ που σπάει με βία το έμμετρό του παρελθόν.
Τα δυο τους μάτια πάντως μοιάζαν, κάπου θα υπήρχε η ίδια ρίζα
Πς άρχισε μια κοινωνία, αυτή εν κινήσει, αυτός κυρτός
Δεν είχε δίλημμα σε κείνην θ’ απευθυνόνταν τα γραπτά του
Και ο ψαλμός του στο χορό της θα ’βγαινε τελετουργικός.
Η εποχή μύριζε θειάφι, παντού κυκλοφορούσε χρήμα
Και από τα κάμπριο που δονούνταν βρεγμένα ανέμιζαν μαλλιά
Η αγάπη μες σ’ αυτό το κάδρο ήταν του δρόμου οι πικροδάφνες
Έμοιαζε νάνε εκτός πεδίου μα υπήρχε μες τη μυρωδιά.
Της πρωτομίλησε με φόβο το βράδυ του γλυκού Σαββάτου
Που τα κανάλια δείχνουν σώου για να σκεπάσουν τη γιορτή
Σε κάποιο κλαμπ έξω απ’ το χρόνο, τον κυκλικό που υπάρχει Πάσχα
Πήγε και τσούγκρισε τ’ αυγό της και σπάσανε κι αυτός κι αυτή.
Κι όταν φιλήθηκαν εκείνη ένιωσε πόσο ήτανε ξένη
Την αχρηστία του ωροσκοπίου και των καλών συγκυριών
Ένιωσε μια καινούρια οδύνη να ξετυλίγει τα μαλλιά της
Κι ένα αεράκι να της φέρνει το μέλλον απ’ το παρελθόν
|  |
Letras de Canciones: Foivos Delivorias
Música: Foivos Delivorias
Primera representaci: Foivos Delivorias
Cuando la vio por primera vez se sintió tan ajeno
Sintió la inutilidad de los mármoles y de los acordes dulces
Su ropa y su pelo parecían de otra edad
Era alguien pasado y ella era el presente desconocido.
Ella era los nuevos bares de moda con el portero que elige
Ella era quien cambiaba los puestos en las listas de éxitos musicales
Era el tempo «move your body» y era la muerte del idioma
Y era el beat que rompía con vehemencia con su pasado versificado.
Sin embargo sus ojos se parecían, en algún lugar habría una raíz común
Cómo habrán iniciado la comunión, ella en movimiento, él encorvado
No había dilema; a ella se dirigirían sus escritos
Y su salmo al tiempo que ella bailara sería todo un ritual.
La época olía a azufre, por todas partes circulaba dinero
Y en los descapotables vibrantes ondeaban cabelleras húmedas
El amor dentro de ese cuadro era las adelfas amargas de la carretera
Parecía fuera de campo, pero estaba presente en el olor.
Con miedo le habló por primera vez la noche del sábado dulce
Cuando la tele emite espectáculos para ocultar la antigua fiesta
En alguna disco fuera del tiempo circular donde existe la Pascua
Se dispuso a chocar su huevo, y se rompieron tanto él como ella.
Y cuando se besaron ella sintió lo ajena que era
La inutilidad del horóscopo y de las circunstancias favorables
Sintió un nuevo dolor desenvolver su pelo
Y una brisa que le traía el futuro del pasado.
| |
