 |
Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Στέλιος Καζαντζίδης
Άλλες ερμηνείες:
Γιώργος Νταλάρας
Άλκηστις Πρωτοψάλτη
Δημήτρης Μπάσης
Σε άσχημη κατάσταση το φίλο μου τον βρήκα,
αμίλητος με βλέπει, μα στην καρδιά του μπήκα.
Τα χείλη του ήταν κίτρινα, τα μάτια του κομμένα
και έκλαψα μαζί του κι εκείνονε και μένα.
Γιατί να είμαστε κι οι δυο αισθηματίες,
γιατί να μπλέκουμε σε παλιοϊστορίες;
Αφού στον κόσμο λιγοστές είν’ οι κυρίες,
γιατί να είμαστε λοιπόν αισθηματίες;
Φίλε, δεν είμαστε άτυχοι κι αν όλα δε μου τα `πες,
απλούστατα κι οι δυο μας πιστέψαμε σ’ αγάπες.
Είναι η καρδιά μας ένοχη και στον γκρεμό μάς πάει,
πληγώνεται, πονάει, αλλά ξαναγαπάει.
|  |
Lyrics: Pythayoras
Musica: Hristos Nikolopoulos
Prima esecuzione: Stelios Kazadzidis
Altri spettacoli:
Yioryos Dalaras
Alkistis Protopsalti
Dimitris Basis
Ho trovato il mio amico in uno stato pessimo,
mi guarda in silenzio, ma lo ho capito nel cuore.
Le sue labbra erano gialle, i gli occhi pesti,
piansi con lui e lui pianse con me.
Perché siamo due sentimentali?
perché ci impelaghiamo in vecchie storie?
Dato che nel mondo le vere donne sono scarse,
perché dunque siamo sentimentali?
Amico, anche se non mi dici tutto: non siamo sventurati.
In parole povere, entrambi confidavamo che lei ti amasse.
Il nostro cuore è colpevole e ci conduce nel precipizio,
è ferito, soffre, ma non ama di nuovo.
| |
