 |
Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Χρήστος Λεοντής
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης
Τούτες τις μέρες ο άνεμος μας κυνηγάει, μας κυνηγάει
Γύρω σε κάθε βλέμμα το συρματόπλεγμα
γύρω στην καρδιά μας το συρματόπλεγμα
γύρω στην ελπίδα το συρματόπλεγμα
Πολύ κρύο, πολύ κρύο, πολύ κρύο εφέτος
Πιο κοντά, πιο κοντά
μουσκεμένα χιλιόμετρα μαζεύονται γύρω τους
Μέσα στις τσέπες του παλιού πανωφοριού τους
έχουν μικρά τζάκια να ζεσταίνουν τα παιδιά
Κάθονται στον πάγκο κι αχνίζουν
απ’ τη βροχή και την από στάση
Η ανάσα τους είν’ ο καπνός ενός τραίνου
που πάει μακριά, πολύ μακριά
Κουβεντιάζουν
και τότε η ξεβαμμένη πόρτα της κάμαρας
γίνεται σαν μητέρα που σταυρώνει τα χέρια της
κι ακούει
Πιο κοντά, πιο κοντά
Τούτες τις μέρες...
Πιο κοντά, πιο κοντά
|  |
Text: Yiannis Ritsos
Musik: Hristos Leodis
Uraufführung: Nikos Xylouris
In diesen Tagen treibt der Wind uns vor sich her, treibt der Wind uns vor sich her
Rings um jeden Blick der Stacheldraht
rings um unser Herz der Stacheldraht
rings um die Hoffnung der Stacheldraht
Sehr kalt, sehr kalt, sehr kalt dieses Jahr
Noch näher, noch näher
durchweichte Kilometer versammeln sich um sie
In den Taschen ihres alten Mantels
haben sie kleine Öfen um die Kinder zu wärmen
Sie sitzen auf der Bank und dampfen
vom Regen und von der Entfernung
Ihr Atem ist der Rauch eines Zuges
der weit weg fährt, sehr weit
Sie unterhalten sich
und da wird die abgeblätterte Zimmertür
zur Mutter die ihre Arme verschränkt
und zuhört
Noch näher, noch näher
In diesen Tagen ...
Noch näher, noch näher
| |
