 |
Στίχοι: Άκης Πάνου
Μουσική: Άκης Πάνου
Πρώτη εκτέλεση: Θοδωρής Παπαδόπουλος & Μάριος & Άκης Πάνου
Άλλες ερμηνείες:
Γλυκερία
Φοίβος Δεληβοριάς
Πες μου παππού, πες μου παππού
αυτός ο κόσμος πάει που
και του δικού σου του σκοπού
μάθε μου την αξία
Να σε συλλάβω δεν μπορώ
μυαλό δεν έχω κοφτερό
ήμουνα κι έμεινα μωρό
στην κυριολεξία
Πες μου γιαγιά, πες μου γιαγιά
γιατί αν δεν έχουμε μαγιά
ό,τι κι αν κάνουμε γιαγιά
η ζύμη δε φουσκώνει
Και πες μου σε παρακαλώ
όταν το αλεύρι είναι καλό
πως αβγαταίνει το κιλό
και βγαίνουνε δυο τόνοι
Πες μου μπαμπά, πες μου μπαμπά
τον κόσμο με τον αραμπά
τον κόσμο με τον αραμπά
γιατί να τον ταράξεις
Τώρα δεν πιάνεται μπαμπά
πετάει τρέχει κολυμπά
μ’ ένα λαχάνιασμα μπαμπά
στη σκέψη και στις πράξεις
Πες μου μαμά, πες μου μαμά
γιατί όταν πάω σινεμά
ενώ αλλάζω σινεμά
το έργο δεν αλλάζει
Έρχεται ο άγριος μαμά
για νταηλίκι κι αχταρμά
ψήνει τον ήμερο μαμά
τον τρώει και ησυχάζει
Πέστε μου όλοι σας καλέ
πώς κάνουνε στο κυριλέ
πώς κάνουνε στο κυριλέ
τα πάντα οι μεγάλοι
Και τα στραβόμοιρα καλέ
τα κρύβουν σε Γεντί Κουλέ
έτσι και κάψουν ναργιλέ
και στρώσουνε κεφάλι
να χαχανίσουν τη ζωή
και τούτη κι όποια άλλη
|  |
Lyrics: Akis Panou
Musica: Akis Panou
Prima esecuzione: Thodoris Papadopoulos & Marios & Akis Panou
Altri spettacoli:
Ylykeria
Foivos Delivorias
Dimmi, nonno, dimmi, nonno,
fammi capire
come va questo mondo
e il valore del tuo scopo nella vita.
Non ho abbastanza cervello
per riuscire a parlare correttamente,
ero e sono rimasto un bambino
con disturbi del linguaggio.
Dimmi, nonna, dimmi, nonna,
se non avessimo il lievito,
anche se la facessimo, nonna,
la pasta non lieviterebbe?
E dimmi, ti prego,
quanta farina va bene,
e come accrescere il chilo
e farne uscire due tonnellate
Dimmi babbo, dimmi babbo,
la gente con la vettura
la gente con la vettura
perché la metti in ansia?
Ora non si intorpidisce, babbo,
vola, corre, nuota,
con l'affanno, babbo,
nel pensiero e nell'azione.
Dimmi mamma, dimmi mamma,
perché quando vado al cinema,
pur cambiando il cinema
il film è sempre lo stesso?
Viene l'animale selvatico
quanto a spavalderia e frenesia,
cuoce l’animale domestico
lo mangia e si dà pace.
Ditemi tutti voi, caro mio,
come possono gli uomini ragguardevoli
fare tutto con eleganza,
fare tutto con signorilità,
e coloro che sono colpiti dal cieco destino, caro mio,
nasconderli nello Yedi Koulé,
perché brucino hascisc con il narghilé,
e distendano la testa,
e facciano sghignazzi alla vita,
a questa e a qualunque altra.
| |
