 |
Στίχοι: Ναζίμ Χικμέτ
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη
Άλλες ερμηνείες:
Υπόγεια Ρεύματα
Και να, τι θέλω τώρα να σας πω
Μες στις Ινδίες, μέσα στην πόλη της Καλκούτας,
φράξαν το δρόμο σ’ έναν άνθρωπο.
Αλυσοδέσαν έναν άνθρωπο `κει που εβάδιζε.
Να το λοιπόν γιατί δεν καταδέχουμαι
να υψώσω το κεφάλι στ’ αστροφώτιστα διαστήματα.
Θα πείτε, τ’ άστρα είναι μακριά
κι η γη μας τόση δα μικρή.
Ε, το λοιπόν, ό,τι και να είναι τ’ άστρα,
εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω.
Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό,
πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο,
είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει,
είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε.
|  |
Paroles: Nazim Hikmet
Musique: Thanos Mikroutsikos
Première Performance: Maria Dimitriadi
Autres interprétations:
Ypoyia Refmata
Et voici ce que j'ai à vous dire, moi :
Aux Indes, dans la ville de Calcutta,
on a barré le chemin à un homme,
on a mis aux chaînes un homme qui marchait .
Voilà pourquoi
je ne daigne pas, moi,
lever la tête aux espaces illuminés.
Les étoiles sont loin, dites-vous,
et notre terre toute petite ?
Qu'elles le soient donc !
Je m'en moque !
Sachez que je trouve plus étonnant,
plus imposant,
plus mystérieux et plus grand
un homme qu'on empêche de marcher
un homme qu'on enchaîne !
| |
