 |
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου
Άλλες ερμηνείες:
Διονύσης Τσακνής
Χαρούλα Αλεξίου & Αλκίνοος Ιωαννίδης & Σωκράτης Μάλαμας
Χαρούλα Αλεξίου & Νίκος Πορτοκάλογλου
Σχεδόν πενήντα χρόνια
βάσανα και διωγμοί,
τώρα στη μαύρη αρρώστια
ανάξια πλερωμή.
Το δίκιο του αγώνα
πολλά σου στέρησε,
μα η ζωή λεχώνα
ελπίδες γέννησε.
Τίποτα δεν πάει χαμένο
στη χαμένη σου ζωή,
τ’ όνειρό σου ανασταίνω
και το κάθε σου "γιατί".
Ποτέ δε λες η μοίρα
πως σε αδίκησε,
μα μόνο η Ιστορία
αλλιώς σου μίλησε.
Σκυφτός στα καφενεία,
στους δρόμους σκεφτικός,
μα χθες μες στην πορεία
περνούσες γελαστός.
|  |
Text: Manolis Rasoulis
Musik: Manos Loizos
Uraufführung: Haroula Alexiou
Weitere Aufführungen:
Dionysis Tsaknis
Haroula Alexiou & Alkinoos Ioannidis & Sokratis Malamas
Haroula Alexiou & Nikos Portokaloylou
Fast fünfzig lange Jahre
Folter, Qual und bitt‘rer Hohn,
jetzt auf der Krankenbahre...
Ist das der Welten Lohn?
Gerecht das war Dein Streben.
Viel hast Du so verlor‘n.
Doch mit neuem Leben
wird Hoffnung neu gebor‘n.
Alles wird am End‘ sich lohnen.
Nur das Leben lohnt es nicht.
Deinen Traum werd‘ ich Dir wieder holen
und alle Deine „warum nicht?“
Die Schicksalsschläge rügen
willst du zu aller letzt.
Doch der Geschichte Lügen
hab‘m hart Dir zugesetzt.
Gebeugt und etwas bitter
so hab‘m sie Dich gemacht.
Nur gestern, als wir wieder kämpften
da hast auch du gelacht.
| |
