 |
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Στράτος Διονυσίου
Γιορτάζω απόψε μα η βροχή δε σταματά
Κι εσύ που θα `στελνες λουλούδια είσαι φευγάτη
Το πρόσωπό μου απ’ τον καθρέφτη με κοιτά
Σάμπως να βλέπει κάποιον άγνωστο διαβάτη
Όλα τα χρόνια που σ’ αγαπησα γυρνούν
Μέσα στο έρημο δωμάτιο του εργένη
Τα όσα έζησα μαζί σου με πονούν
Σαν το μαχαίρι στην καρδιά μου που δεν βγαίνει
Γιορτάζω απόψε μα εσύ δε θα μου πεις
Χρόνια πολλά αγαπημένε και του χρόνου
Κλαίει η ψυχή μου με τα δάκρυα της βροχής
Πλέει η ζωή μου μες στο πέλαγος του κόσμου
|  |
Lyrics: Lefteris Papadopoulos
Musica: Hristos Nikolopoulos
Prima esecuzione: Stratos Dionysiou
Stasera festeggio l'onomastico, ma la pioggia non cessa,
e tu, che mi hai mandato i fiori, sei partita.
Mi guarda, riflesso nello specchio, il mio volto,
come se guardasse un passante sconosciuto.
Mi tornano alla mente tutti gli anni in cui ti ho amato,
dentro la casa solitaria, da scapolo.
Quanto ho vissuto insieme a te mi fa soffrire,
come un coltello nel cuore che non riesco a estrarre.
Stasera festeggio l'onomastico, ma tu non mi dirai:
"mille di questi giorni e auguri !".
Piange il mio cuore una pioggia di lacrime,
naviga la mia vita nel pelago del mondo.
| |
