 |
Στίχοι: Μιχάλης Κουμπιός
Μουσική: Μιχάλης Νικολούδης
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Χαρούλης
Άλλες ερμηνείες:
Αναστασία Μουτσάτσου
Μέσα μου πέτρινα βουνά
κι εσύ δεν είσαι πουθενά
και γω μες στο σκοτάδι
θα ρίξω παραγάδι,
χρυσό αγκίστρι να πιαστείς,
να τρυπηθείς, να πληγωθείς,
το αίμα σου να τρέξει,
τα χείλη μας να βρέξει.
Να `ταν η θάλασσα γυαλί και το γυαλί καθρέφτης
να σ’ έβλεπα πουλάκι μου, σε τι αγκάλες πέφτεις...
Πέρασαν έξι Κυριακές
μαύρες, θλιμμένες και κακές
και είσαι μακριά μου
βάστα γερά καρδιά μου
O πόνος σέρνει το χορό
και χάθηκες μες τον καιρό
Έλα γλυκιά μου ελπίδα
σου έστησα παγίδα.
Να `ταν η θάλασσα γυαλί και το γυαλί καθρέφτης
να σ’ έβλεπα πουλάκι μου, σε τι αγκάλες πέφτεις
να σ’ έβλεπα πουλάκι μου, σε τι αγκάλες πέφτεις...
|  |
Lyrics: Mihalis Koubios
Music: Mihalis Nikoloudis
First version: Yiannis Haroulis
Other versions:
Anastasia Moutsatsou
(There are) stony mountains inside me
and you are nowhere
and me in the dark
I'm going to throw a longline,
a golden hook to catch you,
to pierce you, to hurt you,
to make you bleed blood
to wash our lips.
(I wish) the sea was glass and the glass was a mirror
so that I can see in what kind of hugs you are...
Six Sundays have passed
black, sad and bad
and you are away from me
hold on tight my heart
The pain leads the dance
and you got lost as the time went by
Come on my sweet hope
I set you a trap.
(I wish) the sea was glass and the glass was a mirror
so that I can see in what kind of hugs you are
so that I can see in what kind of hugs you are...
| |
