 |
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Ελένη Τσαλιγοπούλου & Μιχάλης Δημητριάδης
Άλλες ερμηνείες:
Δημήτρης Μητροπάνος & Θέμης Αδαμαντίδης & Ειρήνη Χαρίδου
Κάποιοι φίλοι μας, τις νύχτες, που τους λέν' αλήτες
και μας βλέπουν και μας γνέφουν απ' τους ουρανούς,
έρχονται μέσ' στα σκοτάδια σαν τους λωποδύτες,
παίζουν και πονούν και μας τραγουδούν
τα κιτάπια τους, που δεν τα πιάνει ο νους.
Στων αγγέλων, πάμε, πάμε, τα μπουζούκια,
που είναι σαν τις μέρες τις βυζαντινές,
πέταξε τα μαύρα, τα γνωστά σου λούσα
και βάλε στην ψυχή σου ανθρώπινες φωνές.
Κάποιοι άγνωστοι, τις νύχτες, χρόνια ισοβίτες,
ψέλνουνε κάτι τραγούδια αγιασμένα πια,
στου παράδεισου την πύλη, σαν τους αλφαμίτες,
τα τραγούδια τους και το χάδι τους,
τα τραγούδια τους μας λεν' και κλαίν' σιγά.
Στων αγγέλων, πάμε, πάμε, τα μπουζούκια,
που είναι σαν τις μέρες τις βυζαντινές,
πέταξε τα μαύρα, τα γνωστά σου λούσα
και βάλε στην ψυχή σου ανθρώπινες φωνές.
Κάποιοι φίλοι μας, τις νύχτες, που τους λέν' αλήτες
και μας βλέπουν και μας γνέφουν απ' τους ουρανούς,
έρχονται μέσ' στα σκοτάδια σαν τους λωποδύτες,
παίζουν και πονούν και μας τραγουδούν
τα μεράκια τους, που δεν τα πιάνει ο νους.
|  |
Lyrics: Manos Eleftheriou
Musica: Hristos Nikolopoulos
Prima esecuzione: Eleni Tsaliyopoulou & Mihalis Dimitriadis
Altri spettacoli:
Dimitris Mitropanos & Themis Adamadidis & Irini Haridou
Di notte alcuni nostri amici, che vengono definiti vagabondi,
e ci vedono e ci scrivono dai cieli,
vengono nell'oscurità come i ladri
suonano e soffrono e ci cantano
delle loro passioni, che la mente non afferra.
Andiamo, andiamo nei bouzoukia degli angeli,
che sono come i giorni di Bisanzio,
getta i tristi, noti sfarzi,
e metti nel tuo cuore le voci degli uomini.
Alcuni sconosciuti da anni all'ergastolo, di notte,
salmodiano alcune canzoni già santificate
alla porta del paradiso, come se forze militari di guardia,
le loro canzoni carezzevoli,
le loro canzoni ci cantassero, e sommessamente piangessero.
Andiamo, andiamo nei bouzoukia degli angeli,
che sono come i giorni di Bisanzio,
getta i tristi, noti sfarzi,
e metti nel tuo cuore le voci degli uomini.
Di notte alcuni nostri amici...
...
suonano e soffrono e ci cantano
delle loro passioni, che la mente non afferra.
| |
