 |
Στίχοι: Σταμάτης Κραουνάκης
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Πρώτη εκτέλεση: Δήμητρα Παπίου
Άλλες ερμηνείες:
Μελίνα Κανά
Πέλαγο να ζήσω δε θα βρω
σε ψυχή ψαριού κορμί γατίσιο
κάθε βράδυ βγαίνω να πνιγώ
πότε άστρα πότε άκρη της αβύσσου
κάτι κυνηγώ σαν τον ναυαγό
τα χρόνια μου σεντόνια μου τσιγάρα να τα σβήσω
Αυτή η νύχτα μένει
αιώνες παγωμένη
που δυο ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο
κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι
να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο
Χάθηκα κι εγώ κάποια βραδιά
πέλαγο η φωνή του Καζαντζίδη
πέφταν τ’ άστρα μες στη λασπουργιά
μαύρος μάγκας ο καιρός και μαύρο φίδι
μου `γνεφε η καρδιά πάρε μυρωδιά
το λάδι εδώ πως καίγεται και ζήσε το ταξίδι
Αυτή η νύχτα μένει
αιώνες παγωμένη
που δυο ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο
κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι
να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο
|  |
Lyrics: Stamatis Kraounakis
Musica: Stamatis Kraounakis
Prima esecuzione: Dimitra Papiou
Altri spettacoli:
Melina Kana
Non vorrei trovarmi a vivere nel mare
con l'anima di un pesce e il corpo di gatto,
ogni sera esco per annegare
a volte sono alle stelle, a volte sul bordo dell'abisso,
vado in cerca di qualcosa, come un naufrago:
degli anni miei, delle mie lenzuola, delle mie sigarette da spegnere
Questa notte nella quale
due anime non hanno trovato rifugio,
rimane congelata nei secoli,
e tutti sono venuti al mondo come estranei, e condannati
a vivere un amore solo terreno.
Anche io mi sono smarrita una sera,
la voce di Kazantzidhis era come il mare,
le stelle sono cadute nel fango,
il tempo era un triste "manghas", e un nero serpente,
e il cuore mi ammiccava: "prendi il profumo
dell'olio che qui sta bruciando, e vivi il viaggio"ι
Questa notte nella quale
due anime non hanno trovato rifugio,
rimane congelata nei secoli,
e tutti sono venuti al mondo come estranei, e condannati
a vivere un amore solo terreno.
| |
