 |
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Ελένη Τσαλιγοπούλου & Μιχάλης Δημητριάδης
Άλλες ερμηνείες:
Δημήτρης Μητροπάνος & Θέμης Αδαμαντίδης & Ειρήνη Χαρίδου
Κάποιοι φίλοι μας, τις νύχτες, που τους λέν' αλήτες
και μας βλέπουν και μας γνέφουν απ' τους ουρανούς,
έρχονται μέσ' στα σκοτάδια σαν τους λωποδύτες,
παίζουν και πονούν και μας τραγουδούν
τα κιτάπια τους, που δεν τα πιάνει ο νους.
Στων αγγέλων, πάμε, πάμε, τα μπουζούκια,
που είναι σαν τις μέρες τις βυζαντινές,
πέταξε τα μαύρα, τα γνωστά σου λούσα
και βάλε στην ψυχή σου ανθρώπινες φωνές.
Κάποιοι άγνωστοι, τις νύχτες, χρόνια ισοβίτες,
ψέλνουνε κάτι τραγούδια αγιασμένα πια,
στου παράδεισου την πύλη, σαν τους αλφαμίτες,
τα τραγούδια τους και το χάδι τους,
τα τραγούδια τους μας λεν' και κλαίν' σιγά.
Στων αγγέλων, πάμε, πάμε, τα μπουζούκια,
που είναι σαν τις μέρες τις βυζαντινές,
πέταξε τα μαύρα, τα γνωστά σου λούσα
και βάλε στην ψυχή σου ανθρώπινες φωνές.
Κάποιοι φίλοι μας, τις νύχτες, που τους λέν' αλήτες
και μας βλέπουν και μας γνέφουν απ' τους ουρανούς,
έρχονται μέσ' στα σκοτάδια σαν τους λωποδύτες,
παίζουν και πονούν και μας τραγουδούν
τα μεράκια τους, που δεν τα πιάνει ο νους.
|  |
Lyrics: Manos Eleftheriou
Music: Hristos Nikolopoulos
First version: Eleni Tsaliyopoulou & Mihalis Dimitriadis
Other versions:
Dimitris Mitropanos & Themis Adamadidis & Irini Haridou
Some friends of ours at night, who they call bums,
And they see us and they wave at us from the heavens,
They come under cover of darkness, like thieves,
They play and they feel pain and they sing to us,
Their longings, which the mind can't comprehend.
To the angels' we go, to their bouzouki venues,
Where it's like the Byzantine days,
Throw away your usual black fine clothes
And let into your soul human voices.
Some unknowns at night, for years lifers*,
They chant some songs, blessèd by now,
At the gates of paradise, like military gate guards,
Their songs and their caress,
They sing us their songs and they cry softly.
To the angels' we go, to their bouzouki venues,
Where it's like the Byzantine days,
Throw away your usual black fine clothes
And let into your soul human voices.
Some friends of ours at night...
...
They play and they feel pain and they sing to us,
Their longings, which the mind can't comprehend.
| |
