 |
Στίχοι: Βασίλης Καζούλης
Μουσική: Βασίλης Καζούλης
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Καζούλης
Σου `δινα λεφτά για τα ταξίδια
και χρυσάνθεμα απ’ της Κίνας τις αυλές
πέτρες σκαλιστές για δαχτυλίδια
και φορέματα από πόλεις μαγικές
Στα παλιά βιβλία του πατέρα
της Αλεξάνδρειας οι μύθοι κι οι γιορτές
για όσα σκορπιστήκαν στον αέρα
και στις θάλασσες τις γκρίζες απ’ το χθες
Ό,τι κι αν αρχίσω
όποια πόρτα κι αν χτυπήσω
τίποτα δε φτάνει στο δικό σου ουρανό
Κάτι να γυαλίζει
θέλεις πάντα κι ας θυμίζει
ό, τι πιο θαμπό μαζί και σκοτεινό
Σαν του φτωχού Σαρλό τη μπαλαρίνα
που χορεύει μες στης νύχτας το ρυθμό
μα η καρδιά σου σαν κλεισμένη σε βιτρίνα
δεν αγγίζει της δικής μου τον παλμό
Ώσπου μια βραδιά ένας σχοινοβάτης
μες στα φώτα αυτού του τσίρκου ισορροπεί
παίρνει ο ομορφονιός τη μπαλαρίνα
κι είν’ μονάχος τώρα ο κλόουν στη σκηνή
Ό,τι κι αν αρχίσω
όποια πόρτα κι αν χτυπήσω
τίποτα δε φτάνει στο δικό σου ουρανό
Κάτι να γυαλίζει
θέλεις πάντα κι ας θυμίζει
ό, τι πιο θαμπό μαζί και σκοτεινό
|  |
Tекст: Vasilis Kazoulis
Mузика: Vasilis Kazoulis
Прва представа: Vasilis Kazoulis
Pružao sam ti novce za putovanja
i hrizanteme iz dvorišta Kine
i kamenje rezbareno za prstenje
i haljine iz gradova magičnih.
U starim knjigama očevim
mitovi i svetkovine Aleksandrije
za sve koji se raspršiše po zraku
i po jučerašnjice morima sivim.
Šta god da krenem,
na koja god vrata i ako zakucam
ništa ne doseže do neba tvog.
Nešto da sija
želiš uvek, makar se činilo
najdosadnijim i mračnim.
Poput si balerine sirotog Čaplina
koja igra u ritmu noći,
al' srce tvoje, kao zatvoreno u vitrini,
ne dotiče se lupanja srca mog.
I dok jedne noći akrobata
pod svetlima cirkusa ovog hoda po žici,
odvodi lepotan balerinu
i sam ostade sada klovn na sceni.
Šta god da krenem
na koja god vrata i da zakucam
ništa ne doseže do srca tvog.
Nešto da sija
želiš uvek, makar se činilo
najdosadnijim i mračnim.
| |
