 |
Στίχοι: Γιώργος Μουκίδης
Μουσική: Γιώργος Μουκίδης
Πρώτη εκτέλεση: Πέγκυ Ζήνα
Απ’ το τζάμι κοιτώ
και θυμάμαι ένα χάδι
τι παράξενο φως
στης ζωής το σκοτάδι...
Έχει πιάσει βροχή
κι είναι η ώρα που φεύγεις
ήρθα για να σε δω
μα εσύ μ’ αποφεύγεις...
Κάτω από την ομπρέλα σου θα μπω
και θα ρωτήσω βιαστικά για τη ζωή σου
αχ πόσο μου έλειψε αυτό
μες τη βροχή να περπατάω εγώ μαζί σου...
Απ’ το χέρι σου θα κρατηθώ
θα σε κοιτάξω, θα μυρίσω το άρωμα σου
κι άλλη μια φορά θα το δεχτώ
πως είναι βάσανο να είμαι μακριά σου...
Τι να πεις τι να πω
παγωμένα τα χείλη
δεν μπορώ να σκεφτώ
πως θα μείνουμε φίλοι...
Είναι τόσα γιατί
είναι πόνος και θλίψη
πάει τόσος καιρός
που δε σε έχω αγγίξει...
Κάτω από την ομπρέλα σου θα μπω
και θα ρωτήσω βιαστικά για τη ζωή σου
αχ πόσο μου έλειψε αυτό
μες τη βροχή να περπατάω εγώ μαζί σου...
Απ’ το χέρι σου θα κρατηθώ
θα σε κοιτάξω, θα μυρίσω το άρωμα σου
κι άλλη μια φορά θα το δεχτώ
πως είναι βάσανο να είμαι μακριά σου...
|  |
Text: Yioryos Moukidis
Musik: Yioryos Moukidis
Uraufführung: Peyky Zina
Ich sehe durchs Fenster
Mir fehlt die Liebkosung...
Ein fantastisches Licht
scheint im Dunkel des Lebens!
Es nieselt
Es ist Zeit, wegzugehen...
Ich bin jetzt hier
Du bist nicht für mich!
Unter dem Regenschirm
würde ich fragen: "Wie geht es dir?"
Wie stark vermisse ich
jenen Regenspaziergang mit dir!
Ich nähme deine Hand
mit Geruch von Kölnischwasser.
Ich habe wieder verstanden:
Die Trennung ist unerträglich!
Was sagen wir einander?
Unsere Lippen sind eiskalt!
Wie können wir weiter
gute Freunde bleiben?
Zu viel "Warum?"...
Zuviel Weh und Leid...
Ich sehe wieder klar:
Ich bin so allein...
Unter dem Regenschirm
würde ich fragen: "Wie geht es dir?"
Wie stark vermisse ich
jenen Regenspaziergang mit dir!
Ich nähme deine Hand
mit Geruch von Kölnischwasser.
Ich habe wieder verstanden:
Die Trennung ist unerträglich
| |
