 |
Στίχοι: Γιώργος Μουκίδης
Μουσική: Γιώργος Μουκίδης
Πρώτη εκτέλεση: Πέγκυ Ζήνα
Απ’ το τζάμι κοιτώ
και θυμάμαι ένα χάδι
τι παράξενο φως
στης ζωής το σκοτάδι...
Έχει πιάσει βροχή
κι είναι η ώρα που φεύγεις
ήρθα για να σε δω
μα εσύ μ’ αποφεύγεις...
Κάτω από την ομπρέλα σου θα μπω
και θα ρωτήσω βιαστικά για τη ζωή σου
αχ πόσο μου έλειψε αυτό
μες τη βροχή να περπατάω εγώ μαζί σου...
Απ’ το χέρι σου θα κρατηθώ
θα σε κοιτάξω, θα μυρίσω το άρωμα σου
κι άλλη μια φορά θα το δεχτώ
πως είναι βάσανο να είμαι μακριά σου...
Τι να πεις τι να πω
παγωμένα τα χείλη
δεν μπορώ να σκεφτώ
πως θα μείνουμε φίλοι...
Είναι τόσα γιατί
είναι πόνος και θλίψη
πάει τόσος καιρός
που δε σε έχω αγγίξει...
Κάτω από την ομπρέλα σου θα μπω
και θα ρωτήσω βιαστικά για τη ζωή σου
αχ πόσο μου έλειψε αυτό
μες τη βροχή να περπατάω εγώ μαζί σου...
Απ’ το χέρι σου θα κρατηθώ
θα σε κοιτάξω, θα μυρίσω το άρωμα σου
κι άλλη μια φορά θα το δεχτώ
πως είναι βάσανο να είμαι μακριά σου...
|  |
лирика: Yioryos Moukidis
lyrics
музыка: Yioryos Moukidis
Первое исполнение: Peyky Zina
Я смотрю сквозь стекло
Ласку я вспоминаю
И тот свет неземной
В пожизненном мраке!
Начинается дождь
Собираться пора
Я пришла за тобой...
Тебе не до меня!
Я спрячусь под твоим зонтом
и "Как живешь?" спрошу поспешно...
Как не хватает мне того
Момента, когда шли мы вместе!
Я тебя под руку возьму
Взгляну и утону в твоем парфюме
И каждый раз осознаю,
Что расставанье - это мука!
Что друг другу сказать
Заледеневшими губами?
Как же сможем опять
Оставаться друзьями?
Сколько всех "Почему?"
Сколько грусти и боли!
Вновь и вновь сознаюсь.
Что ты не со мною...
Я спрячусь под твоим зонтом
и "Как живешь?" спрошу поспешно...
Как не хватает мне того
Момента, когда шли мы вместе!
Я тебя под руку возьму
Взгляну и утону в твоем парфюме
И каждый раз осознаю,
Что расставанье - это мука!
| |
