 |
Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη
Κι ύστερα πάλι ομοβροντία τα χαράματα
Διώχνοντας απ’ τα κυπαρίσσια τα σπουργίτια
Τα φορτηγά αυτοκίνητα γιομάτα αγωνιστές
Περνώντας για τον τόπο της εκτέλεσης
Κόβοντας με τις ρόδες στα δυο τον ήλιο
Περνώντας για τον τόπο της εκτέλεσης
Έμεινε πάλι πολύ σκόνη τ’απογεύματα
Η σκόνη που αφήνουν πίσω τους
Τα μαύρα φουστάνια των μανάδων
Καθώς γυρνάνε απ’ του Αβέρωφ ή απ’ του Χατζηκώνστα
Ή από τα τμήματα των μεταγωγών
Οι μαύρες μανάδες με τα μαύρα φουστάνια
Με την καρδιά τους τυλιγμένη στο μαντίλι τους
Σαν ένα ξεροκόμματο ψωμί
Που δεν μπορεί να το μασήσει
Που δεν μπορεί να το μασήσει μήτε ο θάνατος
|  |
Text: Yiannis Ritsos
Musik: Thanos Mikroutsikos
Uraufführung: Maria Dimitriadi
Und dann wieder Salven im Morgengrauen
Die die Spatzen von den Zypressen verjagen
Die Lastwagen voll beladen mit Kämpfern
Auf der Fahrt zum Hinrichtungsplatz
Die mit ihren Rädern die Sonne entzwei schneiden
Auf der Fahrt zum Hinrichtungsplatz
Es blieb wieder viel Staub am Nachmittag zurück
Der Staub den hinter sich lassen
Die schwarzen Kleider der Mütter
wenn sie durch die Averof- oder Chatzikonsta-Straße zurückkehren
Oder von den Transportabteilungen
Die schwarzen Mütter mit den schwarzen Kleidern
Mit ihrem Herz eingewickelt in ihre Kopftücher
Wie ein Stück trockenes Brot
Das er nicht kauen kann
Das er nicht kauen kann – nicht einmal er, der Tod
| |
