 |
Στίχοι: Κώστας Ρουβέλας
Μουσική: Σπύρος Παπαβασιλείου
Πρώτη εκτέλεση: Στράτος Διονυσίου
Ένας μεθυσμένος κλαίει
σε μι’ απόμερη γωνιά
και βαριές κουβέντες λέει
για τον ψεύτη το ντουνιά.
Άνθρωποι και ανθρωπάκια
τον κεράσανε φαρμάκια,
του κρασιού τα μοιρολόγια
είναι του καημού του λόγια,
άνθρωποι και ανθρωπάκια
τον κεράσανε φαρμάκια.
Ένας μεθυσμένος κλαίει
μες στη νύχτα την βαριά,
τάχα ποιο είναι το μαράζι
που του καίει την καρδιά.
Άνθρωποι και ανθρωπάκια
τον κεράσανε φαρμάκια,
του κρασιού τα μοιρολόγια
είναι του καημού του λόγια,
άνθρωποι και ανθρωπάκια
τον κεράσανε φαρμάκια.
|  |
Lyrics: Kostas Rouvelas
Musica: Spyros Papavasiliou
Prima esecuzione: Stratos Dionysiou
Uno, ubriaco, piange,
in un cantuccio appartato,
e fa discorsi pieni di dolore
su quanto sia falsa la gente.
Uomini e ometti
che bevete veleno,
le parole del dolore
sono il lamento funebre del vino.
Uomini e ometti
che bevete veleno.
Uno, ubriaco, piange
a notte fonda,
chissà qual è la pena
che gli brucia il cuore.
Uomini e ometti
che bevete veleno,
le parole del dolore
sono il lamento funebre del vino.
Uomini e ometti
che bevete veleno.
| |
