 |
Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Βασίλης Βασιλειάδης
Πρώτη εκτέλεση: Μαρινέλλα
Στο σπίτι μας το γκρεμισμένο
μη θες να χτίσεις τη φωλιά,
θα πάει το δάκρυ σου χαμένο,
δεν ζωντανεύουν τα παλιά.
Θα πάει το δάκρυ σου χαμένο,
δεν ζωντανεύουν τα παλιά.
Αν μ’ αγαπάς είν’ αργά,
μην περιμένεις ξανά
να ζωντανέψεις με δάκρυ
την γκρεμισμένη φωλιά.
Στο σπίτι μας το γκρεμισμένο
σαν έρθεις κάποιο δειλινό
θα βρεις τον κήπο μαραμένο
και `μένα κάπου να θρηνώ.
Θα βρεις τον κήπο μαραμένο
και `μένα κάπου να θρηνώ.
Αν μ’ αγαπάς είν’ αργά,
μην περιμένεις ξανά
να ζωντανέψεις με δάκρυ
την γκρεμισμένη φωλιά.
|  |
Lyrics: Pythayoras
Musica: Vasilis Vasiliadis
Prima esecuzione: Marinella
Nella nostra casa devastata
non volere costruire un nudo,
le tue lacrime andranno perdute,
i vecchi tempi non resusciteranno.
le tue lacrime andranno perdute,
i vecchi tempi non ritorneranno.
Se adesso mi ami è tardi,
non ti aspettare di nuovo
di far rivivere con le lacrime
un nido devastato.
Se torni un tardo pomeriggio
nella nostra casa devastata,
troverai i fiori del giardino appassiti,
e me a piangere da qualche parte.
Troverai i fiori del giardino appassiti,
e me a piangere da qualche parte.
Se adesso mi ami è tardi,
non ti aspettare di nuovo
di far rivivere con le lacrime
un nido devastato.
| |
