 |
Στίχοι: Γιώργος Πετροπουλέας
Μουσική: Κώστας Καρίπης
Πρώτη εκτέλεση: Ρόζα Εσκενάζη
Όλοι λεν στη γειτονιά σου, για να είσαι μαυρομάτα,
δε μπορεί παρά να είσαι μέσα από την Καλαμάτα.
Όλοι άκουσα να λένε τέτοια νόστιμη τσαχπίνα,
δε μπορεί παρά να είναι απ’ την όμορφη Αθήνα.
Πες μου, φως μου, από που `σαι και ποια ήταν η μαμά σου;
Κι όλοι έχουνε να κάνουν με την τόση ομορφιά σου!
Για να έχεις μαύρα φρύδια και για να `σαι και μπαμπέσα,
όλοι λένε θα γεννήθεις στη Θεσσαλονίκη μέσα.
Τόση απονιά για να `χεις, να γελάς, να μη λυπάσαι,
οι γειτόνοι, που σε ξέρουν, λένε Πατρινιά πως θα `σαι.
Πες μου, φως μου, από που `σαι και ποια ήταν η μαμά σου;
Κι όλοι έχουνε να κάνουν με την τόση ομορφιά σου!
Ωχ! Αμάν, Ρόζα μου! Γεια σου, παιδί μου!
|  |
Lyrics: Yioryos Petropouleas
Musica: Kostas Karipis
Prima esecuzione: Roza Eskenazi
Tutti dicono nel tuo quartiere: siccome hai gli occhi neri,
non può venire da Kalamata.
Quanti hanno ascoltato certe gustose amenità dicono:
non può venire da Atene la bella.
Dimmi, luce mia, da dove vieni, e chi era tua madre?
Ma che cosa hanno a che fare tutti con siffatta bellezza !
Poiché hai sopracciglia nere e seduttrici,
tutti dicono che sarai probabilmente nata a Salonicco.
Per la durezza, così evidente, che hai, per il fatto che sorridi senza essere mai triste,
i vicini, che ti conoscono, dicono che sei di Patrasso.
Dimmi, luce mia, da dove vieni, e chi era tua madre?
Ma che cosa hanno a che fare tutti con siffatta bellezza !
Oh! Dio mio, Rosa mia! Salute a te, bambina mia!
| |
