 |
Στίχοι: Παραδοσιακό
Μουσική: Παραδοσιακό
Εκτελέσεις:
Χρόνης Αηδονίδης
Γιώργος Τζώρτζης
Με γέλασαν τα πουλιά,
της άνοιξης τ’ αηδόνια.
Με γέλασαν και μου `πανε,
ποτέ δε θα πεθάνω.
Φτιάχνω κι εγώ το σπίτι μου
ψηλότερο από τ’ άλλα.
Σαράντα δυο πατώματα,
εξήντα παραθύρια.
Στα παραθύρια στέκομαι,
τους κάμπους αγναντεύω.
Βλέπω τους κάμπους πράσινους
και τα βουνά γαλάζια.
Βλέπω το Χάρο που ’ρχεται
καβάλα στ’ άλογό του
Με γέλασαν τα πουλιά,
της άνοιξης τ ’ αηδόνια.
Με γέλασαν τα πουλιά,
της άνοιξης τ’ αηδόνια.
Με γέλασαν και μου είπανε,
ο Χάρος δε με παίρνει.
Μη με παίρνεις Χάρο,
μη με παίρνεις
γιατί δε με ξαναφέρνεις.
|  |
Lyrics: Paradosiako
Musica: Paradosiako
Altri spettacoli: ."\n"Hronis Aidonidis
Yioryos Tzortzis
Gli uccelli mi hanno preso in giro,
gli usignoli di primavera.
Mi hanno preso in giro e mi hanno detto
che non morirò mai.
E io costruisco la mia casa
più alta delle altre.
Quarantadue piani,
sessanta finestre.
Affacciato alla finestra,
dall'alto guardo i campi.
Vedo i campi verdi
e i monti azzurri.
Vedo arrivare la Morte
in groppa al suo cavallo.
Gli uccelli mi hanno preso in giro,
gli usignoli di primavera.
Gli uccelli mi hanno preso in giro,
gli usignoli di primavera.
Mi hanno preso in giro e mi hanno detto
che la Morte non mi avrebbe colto.
Non mi portare via Morte,
non mi portare via
perché non mi porterai mai indietro.
| |
