 |
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Ηλίας Ανδριόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Σωτηρία Μπέλλου
Όταν μας κόψαν τα φτερά
είπες «αυτά είναι τυχερά
και κάποιος θα μας νιώσει»
μα έχει περάσει ο καιρός
κι ούτε καημός ούτε θεός
μας τα `χει ξαναδώσει.
Με τα δικά μας τα φτερά
όλοι πετάξαν στη χαρά
κι ας ήταν κολασμένοι
κι εμείς με τόσα ιδανικά
βρεθήκαμε στα ξαφνικά
να `μαστε προδομένοι.
«Κάποτε κάποιοι ουρανοί
θα `ναι δικοί μας», είχες πει
«και θα τους μοιραστούμε»
μα χρόνια πέρασαν πικρά
κι ούτε γι’ αστείο μια φορά
δεν ήταν να τους δούμε.
Με τα δικά μας τα φτερά
όλοι πετάξαν στη χαρά
κι ας ήταν κολασμένοι
κι εμείς με τόσα ιδανικά
βρεθήκαμε στα ξαφνικά
να `μαστε προδομένοι.
|  |
Text: Manos Eleftheriou
Musik: Ilias Andriopoulos
Uraufführung: Sotiria Bellou
Als sie uns die Flügel nahmen
hast du gesagt „das ist Zufall
und jemand wird sich unserer annehmen“
doch vergangen ist die Zeit
und weder Kummer weder Gott
hat sie uns wiedergegeben.
Mit unseren eigenen Flügeln
sind alle freudig geflogen
selbst wenn sie verdammt waren
und wir mit so vielen Idealen
wurden auf einen Schlag gewahr
dass wir verraten waren.
„Es werden einmal irgendwelche Himmel
uns gehören“ ertönte deine Stimme
„und wir werden sie uns teilen“
doch bittere Jahre sind vergangen
und nicht einmal zum Scherz
konnten wir sie einmal sehen.
Mit unseren eigenen Flügeln
sind alle freudig geflogen
selbst wenn sie verdammt waren
und wir mit so vielen Idealen
wurden auf einen Schlag gewahr
dass wir verraten waren.
| |
