 |
Στίχοι: Φωτεινή Λαμπρίδη
Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας
Μπαίνω στο σπίτι μου συχνά
όπως και στ’ όνειρό μου
με τον μικρό φακό μου.
Σε μια πατρίδα μια σταλιά
έχω μικρό ντιβάνι
και χαμηλό ταβάνι.
Κι αλλάζουν θέση τα έπιπλα
τα φώτα αλλάζουν χρώμα
μονάχα εμείς ακόμα.
Ίδια πατάμε στο νερό
και στην στεριά, στον ουρανό
είναι νωρίς για τ’ όνειρο
είναι νωρίς ακόμα.
Μπαίνω στην πόλη μου συχνά
όπως και στ’ όνειρό μου
με τ’ αλεξίπτωτό μου.
Κάποιοι κοιμούνται στο μπετό
κι έχουν για προσκεφάλι
το πλαστικό μπουκάλι.
Κι αλλάζουν θέση τα πουλιά
η γη αλλάζει χρώμα
μονάχα εμείς ακόμα.
Ίδια πατάμε στο νερό
και στην στεριά, στον ουρανό
είναι νωρίς ακόμα
δεν πίστεψες ακόμα.
|  |
Text: Fotini Labridi
Musik: Sokratis Malamas
Uraufführung: Sokratis Malamas
Ich betrete oft mein Haus
so wie in meinem Traum
mit meiner kleinen Taschenlampe.
In einer Heimat winzig klein
habe ich ein kleines Sofa
und eine niedrige Zimmerdecke.
Und die Möbel wechseln ihren Platz
die Lampen wechseln die Farbe
nur wir noch.
Gleich gehen wir im Wasser
und an Land, am Himmel
es ist zu früh für den Traum
es ist noch zu früh.
Ich gehe oft in meine Stadt
so wie in meinem Traum
mit meinem Fallschirm.
Manche schlafen auf Beton
und haben als Kopfkissen
die Plastikflasche.
Und die Vögel wechseln ihren Platz
die Erde wechselt die Farbe
nur wir noch.
Gleich gehen wir im Wasser
und an Land, am Himmel
es ist noch zu früh
du bist noch ungläubig.
| |
