 |
Στίχοι: Κωνσταντίνος Καβάφης
Μουσική: Αλέξανδρος Καρόζας
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας
Του μέλλοντος οι μέρες στέκοντ’ εμπροστά μας
σα μια σειρά κεράκια αναμένα
χρυσά, ζεστά και ζωηρά κεράκια.
Οι περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβησμένων
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά, λυωμένα και κυρτά.
Δε θέλω να τα βλέπω, με λυπεί η μορφή των
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κυττάζω τ’ αναμένα μου κεριά.
Δε θέλω να γυρίσω να μη διώ και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.
|  |
Text: Konstadinos Kavafis
Musik: Alexandros Karozas
Uraufführung: Yioryos Dalaras
Die Tage der Zukunft stehen vor uns
wie eine Reihe brennender Kerzen
goldene, warme und lebhafte Kerzen.
Die vergangenen Tage bleiben zurück
eine traurige Reihe erloschener Kerzen,
die uns am nächsten sind geben noch Rauch ab
kalte Kerzen, geschmolzen und gebogen.
Ich möchte sie nicht sehen, mich dauert ihr Aussehen
und mich dauert es, wenn ich an ihr erstes Licht denke.
Nach vorne schaue ich zu meinen brennenden Kerzen.
Ich möchte mich nicht umdrehen um sie nicht zu sehen und zu erschaudern
wie schnell wird die dunkle Reihe länger,
wie schnell nehmen die erloschenen Kerzen zu.
| |
