 |
Στίχοι: Ελένη Γιαννατσούλια
Μουσική: Γιώργος Σαμπάνης
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Οικονομόπουλος
Τετάρτη βράδυ σιγοβρέχει μοναξιές
τσιγάρο ο πόνος και τραβάω ρουφηξιές.
Παραπονιέται στα ηχεία η μουσική
παραίσθηση μου, φανερώνεσαι κι εκεί.
Αν μ’ αγάπησες λιγάκι κατά βάθος
εμφανίσου μια φορά πραγματικά.
Το τέλος τ’ άντεξα αλλά δεν είμαι βράχος
και δακρύζω που και που με λαϊκά.
Είναι κάτι λαϊκά με κάτι στίχους
που μου καίνε την καρδιά, ραγίζουν τοίχους.
Λέξη, λέξη σου `χουν πει παράπονά μου
που επέλεξες να ζήσεις μακριά μου.
Είναι κάτι λαϊκά που πετυχαίνω
σε σταθμούς του ραδιοφώνου και πεθαίνω.
Και με πιάνει ξαφνικά μια στενοχώρια
λες και γράφτηκαν για μας που ζούμε χώρια.
Είναι κάτι λαϊκά.
Μοναστηράκι, Αναφιώτικα μετά
ανάβει η θλίψη μες τα φώτα τα σβηστά.
Κι αφού στ’ αλήθεια δε σ’ αγγίζω στο κορμί
σκορπίζω στάχτη στου αέρα την ορμή.
Αν δε σου έλειψε στιγμή η αγκαλιά μου
ούτε λέξη να μη πούμε τελικά.
Τ’ ανομολόγητα βαθιά αισθήματά μου
με τραγούδια θα σ’ τα λέω λαϊκά.
Είναι κάτι λαϊκά με κάτι στίχους
που μου καίνε την καρδιά, ραγίζουν τοίχους.
Λέξη, λέξη σου `χουν πει παράπονά μου
που επέλεξες να ζήσεις μακριά μου.
Είναι κάτι λαϊκά που πετυχαίνω
σε σταθμούς του ραδιοφώνου και πεθαίνω.
Και με πιάνει ξαφνικά μια στενοχώρια
λες και γράφτηκαν για μας που ζούμε χώρια.
Είναι κάτι λαϊκά.
|  |
Text: Eleni Yiannatsoulia
Musik: Yioryos Sabanis
Uraufführung: Nikos Oikonomopoulos
Am Mittwochabend weint, wie ein Regen, meine Einsamkeit
Und ich rauche auf Lunge mein Leid
Die Musik schreit aus dem Lautsprecher,
Ich habe mich Illusionen hingegeben!
Und wenn du mich ein Fünkchen liebst,
zeig dein Gefühl einmal für mich!
Mein Herz ist kein Stein, ich hab das Ende ausgehalten,
darüber will ich in meinen Liedern weinen!
Einige Lieder und ihr Vers
reißen die Wände ein und verbrennen mein Herz!
Ich vertraue mich mit diesen Worten an -
Nach deinem Entschluss bist du nicht da!
Ich höre weiter diese Musik,
an diesem Bahnsteig sterbe ich!
Es bringt mir plötzlich ein wehes Gefühl -
diese Worte sind richtig für uns!
Einige Lieder und ihr Vers...
Monastyraki, Anafiotika... das ist alles Vergangenheit!
Diese Städte trauern ganz in Dunkelheit.
Du bist wirklich fern von mir,
ich zerstreue meinen Zorn in alle Winde!
Wenn du mich nie so nimmst, wie ich mich gebe,
dann werden wir voneinander keinen "Abschied" nehmen!
Ich vertraue meine tiefsten Gefühle
den Liedern an und singe darüber!
Einige Lieder und ihr Vers
reißen die Wände ein und verbrennen mein Herz!
Ich vertraue mich mit diesen Worten an -
Nach deinem Entschluss bist du nicht da!
Ich höre weiter diese Musik,
an diesem Bahnsteig sterbe ich!
Es bringt mir plötzlich ein wehes Gefühl -
diese Worte sind richtig für uns!
Einige Lieder und ihr Vers...
| |
