 |
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Πρώτη εκτέλεση: Δήμητρα Γαλάνη
Το λαΐκό το καφενείο
έχει μια πόρτα που όλο τρίζει
κι από το τζάμι μπαίνει κρύο
που μας θερίζει.
Όλες τις μέρες είναι άδειο
τις Κυριακές κάργα ως τη σκάλα
γιατί ανοίγουμε το ράδιο
κι ακούμε μπάλα.
Οι τακτικοί του οι πελάτες
ο χωροφύλακας ο Αντρέας
πεντ’ έξι άνεργοι εργάτες
και ο κουρέας.
Κι εγώ που λες παιδάκι πράμα
πότε ταμπής πότε γκαρσόνι
χρόνια να καρτερώ το θάμα
που δε ζυγώνει.
|  |
Lyrics: Lefteris Papadopoulos
Musica: Manos Loizos
Prima esecuzione: Dimitra Yalani
Il caffè del rione
ha una porta che cigola sempre,
e dalla vetrata entra freddo,
che ci fa soffrire.
E' vuoto tutti i giorni,
le domeniche è gremito fino alla scala
perché accendiamo la radio
e ascoltiamo la partita.
I suoi clienti abituali:
Andrea il gendarme,
cinque, sei operai in pausa,
e il barbiere.
E io, che pensi, cose da ragazzini,
a volte faccio i caffè, a volte il cameriere,
in attesa, da anni, del miracolo
che non arriva.
| |
