 |
Στίχοι: Γιάννης Κότσιρας
Μουσική: Βαγγέλης Μαχαίρας
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Κότσιρας
Ξημέρωμα με βρήκε να γυρίζω
κενό που δεν καλύφθηκε ποτέ.
Εικόνα από πορτοκαλί και γκρίζο
σ’ ένα παγκάκι μια άγκυρα σκαλίζω
αισθήματα που μοιάζουν ντεμοντέ.
Ταξίδευες στου κόσμο τις αρένες
γη μοναξιά σου σύντροφος καλός.
Δεν πρόλαβες βαφτίσια ούτε γέννες
μονάχα λύπες και αυτές ληγμένες
το δάκρυ σου σταγόνα και γιαλός.
Θα `μαι κοντά σου όταν θες να φεύγεις
μονάχα αυτό σου είχα υποσχεθεί.
Κύμα το κύμα χρόνια ταξιδεύεις
και τώρα που για πάντα ημερεύεις
κι η θάλασσα ζητάει να κοιμηθεί.
Σαπάκια από σκουριά κι από αλμύρα
σαν πόλη μουχλιασμένη απ’ το νερό.
Το αίμα μολυσμένο με μοράβια
ζωή καταραμένη απ’ τα καράβια
μα εγώ εδώ λιμάνι σταθερό.
Θα `μαι κοντά σου όταν θες να φεύγεις
μονάχα αυτό σου είχα υποσχεθεί.
Κύμα το κύμα χρόνια ταξιδεύεις
και τώρα που για πάντα ημερεύεις
κι η θάλασσα ζητάει να κοιμηθεί.
|  |
Tекст: Yiannis Kotsiras
Mузика: Vangelis Mahairas
Прва представа: Yiannis Kotsiras
Јутро ме је затекло да вртим
празнину која никад није откривена.
Слика у ноји наранџасто-сивој
на једној клупици уцртавам сидро
осећања која су изашла из моде.
Пропутовала си борилишта света,
земља самоће ти је добар друг.
Ниси стигла на рођења и крштења,
само на закаснеле туге,
твоја је суза и кап и жал.
Бићу крај тебе кад желиш да одеш,
само сам ти то обећао.
Годинама путујеш талас по талас
и сад кад си се заувек примирила
и море жели да заспи.
Трулеж од рђе и соли
као град убуђан од воде.
Крв замућена отровом,
живот проклет бродовима,
али ја сам овде сигурна лука.
Бићу крај тебе кад желиш да одеш,
само сам ти то обећао.
Годинама путујеш талас по талас
и сад кад си се заувек примирила
и море жели да заспи.
| |
