 |
Στίχοι: Κλέανδρος Καρθαίος
Μουσική: Διάφανα Κρίνα
Πρώτη εκτέλεση: Διάφανα Κρίνα
Τα όνειρα που βυζάξαμε με της καρδιάς μας το αίμα
πέταξαν και χαθήκανε μες της ζωής το ρέμα.
Μα τάχα εμείς παντοτινά τ’ άφταστα θα ζητούμε;
Βάλτε να πιούμε...
Τα περασμένα σβήσανε, το τώρα δε θα μείνει.
Τροφή των χοίρων έγιναν και οι πιο λευκοί μας κρίνοι.
Μα τάχα πρέπει τους νεκρούς αιώνια να θρηνούμε;
Βάλτε να πιούμε...
Αδέλφια κάτω η βάρκα μας στο μόλο μας προσμένει.
Ελάτε οι ταξιδιάρηδες να πιούμε συναγμένοι.
Στο περιγιάλι το φαιδρό ας γλεντοτραγουδούμε.
Βάλτε να πιούμε...
Τάχατε κι όποιος δε μεθά κι όποιος δεν τραγουδήσει
κι όποιος στ’ αγκάθια περπατά μια μέρα δε θ’ αφήσει
τ’ αγαπημένο μας νησί που έτσι γερά πατούμε.
Βάλτε να πιούμε...
Πες μας που πάει ο άνθρωπος τον κόσμο σαν αφήνει;
Πες μας που πάει ο άνεμος, που πάει η φωτιά σαν σβήνει;
Σκιές ονείρων είμαστε, σύννεφα που περνούμε.
Βάλτε να πιούμε...
Στο ξέχειλο ποτήρι μας είναι όλα εκεί γραμμένα.
Καπνοί `ναι τα μελλούμενα κι αφρός τα περασμένα.
Καπνός κι αφρός το γέλιο μας κι εμείς που τραγουδούμε.
Βάλτε να πιούμε...
Άκουσε δε βιαζόμαστε να φύγουμε βαρκάρη.
Μα σαν είναι ώρα γνέψε μας, δε σου ζητούμε χάρη.
Μα όσο να φύγεις πρόσμενε κι αν θέλεις σε κερνούμε.
Βάλτε να πιούμε...
|  |
Text: Kleandros Karthaios
Musik: Diafana Krina
Uraufführung: Diafana Krina
Die Träume, an denen wir in unserem Herzblut genuckelt haben,
sind geflogen und im Bach des Lebens verloren gegangen.
Aber werden wir denn für immer das Unerreichbare verlangen?
Gebt uns zu trinken…
Das Vergangene ist erloschen, das Jetzt wird nicht bleiben.
Auch unsere weißesten Lilien sind Schweinefutter geworden.
Aber müssen wir denn die Toten für ewig betrauern?
Gebt uns zu trinken…
Mitbrüder, unser Boot wartet auf uns unten am Kai.
Kommt, alle Reiselustigen, lasst uns beisammen trinken!
Lasst uns am lustigen Strand feiern und singen!
Gebt uns zu trinken…
Wird angeblich, wer sich nicht betrinkt und wer nicht singt
und wer durch Dornen geht, unsere geliebte Insel,
die wir festtreten, eines Tages nicht verlassen?
Gebt uns zu trinken…
Sag uns, wohin geht der Mensch, sobald er die Welt verlässt?
Sag uns, wohin geht der Wind, wohin geht das Feuer, sobald es erlöscht?
Wir sind Schatten von Träumen, Wolken, die vorbeigehen.
Gebt uns zu trinken…
Alles ist in unserem ausgeweiteten Glas niedergeschrieben.
Rauch ist das Künftige und Schaum ist das Vergangene.
Rauch und Schaum ist unser Gelächter und wir, die singen.
Gebt uns zu trinken…
Hör mal, Bootsfahrer, wir haben es nicht eilig, abzufahren.
Aber wenn es soweit ist, wink uns, wir bitten dich um keinen Gefallen.
Aber warte zu, bis du gehst, und wenn du willst, laden wir dich ein.
Gebt uns zu trinken…
| |
