 |
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Πρώτη εκτέλεση: Άλκηστις Πρωτοψάλτη
Άλλες ερμηνείες:
Παιδική Χορωδία Δημήτρη Τυπάλδου
Της εξοχής τα πρωινά
θα τα βρούμε ξανά
αγκαλιά στο κρεβάτι
και δεν πειράζει που τόσο νωρίς
θα κοιτάμε χωρίς
να γυρεύουμε κάτι.
Της σιγουριάς τα υλικά
είναι λόγια γλυκά
σε κασέτες γραμμένα
γι’ αυτά που ήρθανε τόσο αργά
μα τα πήρε η καρδιά
με τα χέρια ανοιγμένα.
Η Σωτηρία της ψυχής
είναι πολύ μεγάλο πράγμα
σαν ταξιδάκι αναψυχής
μ’ ένα κρυμμένο τραύμα.
Μια παραλία ερημική
και ν’ απλώναμε εκεί
της ζωής μας το βήμα
και δεν πειράζει που τόσα φιλιά
πριν να γίνουν παλιά
θα τα πάρει το κύμα.
Κι εκεί στην άκρη της γραμμής
θα χαρίζουμε εμείς
τα παλιά μας κομμάτια
σ’ αυτά που ήτανε τόσο μικρά
μα που ρίχναν σκια
για να μοιάζουν παλάτια.
|  |
Text: Lina Nikolakopoulou
Musik: Stamatis Kraounakis
Uraufführung: Alkistis Protopsalti
Weitere Aufführungen:
Paidiki Horodia Dimitri Typaldou
Die Morgen des Freilandes
werden wir auf unserem Bett,
umarmt, wieder treffen.
Und es macht nichts, dass wir uns
so früh umblicken werden, ohne
nach etwas zu suchen.
Die Bestandteils der Sicherheit
sind nur süße Worte,
auf Kassetten aufgezeichnet
Für was so spät kam
aber das Herz hat es
mit offenen Armen gepackt.
Die Erlösung der Seele
ist eine große Sache.
Wie eine Vergnügungsreise
mit einer versteckten Wunde.
Ein abgelegener Strand,
an dem wir unseren
Lebensschritt zu ausbreiten
Und es macht nichts, dass
so viele Küsse, bevor sie altern,
von den Wellen fortgerissen werden.
Und dort, am Ende der Linie
werden wir unseren alten Teilen
an alles spenden,
das, so klein es auch war,
warf Schatten, um so groß
wie ein Palast auszusehen.
| |
