 |
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Δήμητρα Γαλάνη
Άλλες ερμηνείες:
Βασίλης Λέκκας
Μάριος Φραγκούλης
Μπάμπης Στόκας
Ουρανέ, όχι δε θα πω το ναι
ουρανέ, φίλε μακρινέ
πώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στοργή
πώς να δεχτώ, μάνα μου είναι η γη
πώς ν’ αρνηθώ της ζωής το φως το ξανθό
αχ ουρανέ πόνε μακρινέ
Κάθε δειλινό κοιτώ τον ουρανό,
το γαλανό
κι ακούω μια φωνή,
καμπάνα γιορτινή
να με παρακινεί
Κάθε Κυριακή μου λέει να πάω εκεί,
εκεί, εκεί
που χτίζουνε φωλιά
αλλόκοτα πουλιά
στου ήλιου τα σκαλιά
Ουρανέ, όχι δε θα πω το ναι
ουρανέ, φίλε μακρινέ
πώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στοργή
πώς να δεχτώ, μάνα μου είναι η γη
πώς ν’ αρνηθώ της ζωής το φως το ξανθό
αχ ουρανέ πόνε μακρινέ
Κάθε δειλινό κοιτώ τον ουρανό,
το γαλανό
και μια φωνή τρελή
σαν χάδι κι απειλή
κοντά της με καλεί
Κάθε Κυριακή μου λέει να πάω εκεί,
εκεί, εκεί
μου τάζει ωκεανούς
κομήτες φωτεινούς
και ό,τι βάζει ο νους
Ουρανέ, όχι δε θα πω το ναι
ουρανέ, φίλε μακρινέ
πώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στοργή
πώς να δεχτώ, μάνα μου είναι η γη
πώς ν’ αρνηθώ της ζωής το φως το ξανθό
αχ ουρανέ πόνε μακρινέ
|  |
Lyrics: Nikos Ykatsos
Music: Manos Hatzidakis
First version: Dimitra Yalani
Other versions:
Vasilis Lekkas
Marios Fraykoulis
Babis Stokas
No, sky, I won’t say yes,
sky, faraway friend,
how can I accept tenderness of another’s embrace?
How can I accept it, if my mother is the Earth?
How can I renounce the fair light of the life?
Ah, sky, faraway sorrow
At every dusk I look at the sky,
at the pale blue sky,
and I hear a voice,
a celebratory bell,
persuading me
Every Sunday it asks me to go there,
there, there
where strange birds
are building their nests
on the stairway of the sun
No, sky, I won’t say yes,
sky, faraway friend,
how can I accept tenderness of another’s embrace?
How can I accept it, if my mother is the Earth?
How can I renounce the fair light of the life?
Ah, sky, faraway sorrow
At every dusk I look at the sky,
at the pale blue sky,
and the insane voice,
like a caress and a threat,
calls me to follow it
Every Sunday it asks me to go there,
there, there,
it promises me oceans,
radiant comets
and everything the mind can envision
No, sky, I won’t say yes,
sky, faraway friend,
how can I accept tenderness of another’s embrace?
How can I accept it, if my mother is the Earth?
How can I renounce the fair light of the life?
Ah, sky, faraway sorrow
| |
