 |
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Μητσιάς
Άλλες ερμηνείες:
Μαργαρίτα Ζορμπαλά
Βασίλης Λέκκας
Ο Γιάννης ο φονιάς,
παιδί μιας πατρινιάς
κι ενός Μεσολογγίτη,
προχτές την Κυριακή
μετά απ' τη φυλακή,
επέρασ' απ' το σπίτι.
Του βγάλαμε γλυκό
τού βγάλαμε και μέντα,
μα για το φονικό
δεν είπαμε κουβέντα.
Του βγάλαμε γλυκό
τού βγάλαμε και μέντα,
μα για το φονικό
δεν είπαμε κουβέντα.
Μονάχα το Φροσί,
με δάκρυ θαλασσί
στα μάτια τα μεγάλα,
τού φίλησε βουβά
τα χέρια τ’ ακριβά,
και βγήκε από τη σάλα.
Δεν μπόρεσε κανείς
τον πόνο της ν’ αντέξει,
κι ούτε ένας συγγενής
να πει δεν βρήκε λέξη.
Κι ο Γιάννης ο φονιάς,
στην άκρη της γωνιάς
με του καημού τ’ αγκάθι,
θυμήθηκε ξανά
φεγγάρια μακρινά,
και τ’ όνειρο που εχάθη.
|  |
лирика: Nikos Ykatsos
lyrics
музыка: Manos Hatzidakis
Первое исполнение: Manolis Mitsias
Другие выступления:
Maryarita Zorbala
Vasilis Lekkas
Яннис-убийца –
Его мать была из города Патры,
А отец из Миссолонги –
Позавчера, в воскресенье,
Выйдя из тюрьмы,
Зашел домой.
Мы угостили его сладостями,
И прохладительными напитками,
Но об убийстве
У нас не было с ним речи.
Мы угостили его сладостями,
И прохладительными напитками,
Но об убийстве
У нас не было с ним речи.
Только Ефросинья
С полными слез
Огромными глазами
Молча поцеловала
Его дорогие руки
И вышла из гостиной.
Никто не смог
Вынести ее горя
И никто из родичей
Не нашелся что сказать.
А Яннис-убийца,
Стоя в уголке
И ощущая острое страдание,
Снова вспомнил
Далекие времена
И потерянную мечту.
| |
