 |
Στίχοι: Κυριάκος Ντούμος
Μουσική: Γιάννης Σπανός
Πρώτη εκτέλεση: Βίκυ Μοσχολιού
Σκέφτηκες άραγε ποτές
σ’ ένα σταθμό, σ’ ένα εξπρές
πόσοι καημοί, πόσες χαρές
πόσες λαχτάρες.
Ένας πηγαίνει σε γιορτή
άλλος την πίκρα πάει να βρει
και οι τουρίστες στη γραμμή
με τις κιθάρες.
Είδες οι έρημοι σταθμοί
πώς σου ματώνουν την ψυχή
όταν απάνω στη γραμμή
πέφτει το βράδυ.
Ζούνε μονάχα μια στιγμή
ένα φανάρι, μια στολή
κι ύστερα πάλι η σιωπή
και το σκοτάδι.
Σκέφτηκες άραγε ποτές
όλες αυτές τις διαδρομές
σε ποιο σταθμό ήσουνα χθες
σε ποιο βαγόνι.
Σ’ ένα εξπρές είσαι κι εσύ
που τρέχει πάνω στη ζωή
κι όλο μαζεύει η γραμμή
όλο τελειώνει.
|  |
Lyrics: Kyriakos Doumos
Music: Yiannis Spanos
First version: Viky Mosholiou
Have you ever thought
at a station, in an express train
how many sorrows, how many joys
how many desires are there?
One goes to a celebration
another sets out to find bitterness
and the tourists in line
with the guitars
Have you seen how the desolate stations
make your soul bleed
when upon the line
the evening falls?
They live for just one moment
a lantern, a uniform
and then once more silence
and darkness
Have you ever thought
of all these routes?
At which station were you yesterday,
in which train car?
You are in an express train too,
running along life
and the line grows ever shorter,
ever ending.
| |
