 |
Στίχοι: Ζωή Παναγιωτοπούλου
Μουσική: Αντώνης Βαρδής
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας
Τραύματα με γέμισες μονάχα
τραύματα ύπουλα και βαριά
θαύματα γίνονται ακόμα τάχα
θαύματα να μην πονάω πια
Μαρτύριο, μαρτύριο μαζί σου τόσα χρόνια
μυστήριο, μυστήριο το πόσα υπομένει η καρδιά
μαρτύριο, μαρτύριο μα δε κρατάει αιώνια
απόψε τελειώνει οριστικά
Φεύγω και μη λες κουβέντα μη με σταματάς
πιο καλά να με μισήσεις έτσι αν αγαπάς
φεύγω και μη λες κουβέντα αγανάκτησα
απ’ ατέλειωτη θητεία λιποτάκτησα
Ρήγματα βαθιά ανάμεσά μας
Ρήγματα σαν να `γινε σεισμός
θρύψαλα μονάχα του έρωτά μας
θρύψαλα, οργή κι εγωισμός
Φεύγω τώρα ήρθε η ώρα
δεν αλλάζει μην το συζητάς
φεύγω τώρα ήρθε η ώρα
δε με σταματάς
|  |
Lyrics: Zoi Panayiotopoulou
Musica: Adonis Vardis
Prima esecuzione: Yioryos Dalaras
Mi hai solo riempito di ferite,
ferite subdole e profonde
ancora avvengono miracoli, forse
miracoli affinché io non soffra più.
Tormento, tormento, tanti anni insieme a te,
mistero, mistero, quante cose sopporta il cuore,
tormento, tormento, ma non per un'eternità,
stasera finisce definitivamente.
Vado via, e non dire una parola per fermarmi,
se mi ami, come sarebbe meglio se mi odiassi !
Vado via, e non dire una parola, mi sono adirato,
ho disertato una naia senza fine.
C'è una faglia profonda in mezzo a noi,
una faglia, come quando avviene un terremoto,
solo frammenti del nostro amore,
frammenti, rabbia e egoismo.
Ora vado via, l'ora è arrivata,
non discutere, le cose non cambiano,
ora vado via, l'ora è arrivata,
non mi puoi trattenere.
| |
