 |
Στίχοι: Κώστας Ψυχογιός
Μουσική: Απόστολος Νικολαΐδης
Πρώτη εκτέλεση: Γιώτα Λύδια
Αν μάζευα τα δάκρυα
που μ’ έχεις ποτισμένα
θα έκανα μια θάλασσα
να σ’ έπνιγα κι εσένα.
Σ’ έχω στη ζωή
βασανιστή και τιμωρό
κι όμως επιμένω
σαν τυφλή να σ’ αγαπώ.
Το `χω παράπονο, το `χω καημό
μέσα στα χέρια σου
σαν άνθρωπος κι εγώ
λίγη στοργή και συμπόνια να βρω.
Αν θα μάζευα τα δάκρυα
που μ’ έχεις ποτισμένα
θα έκανα μια θάλασσα
να σ’ έπνιγα κι εσένα.
Ποια μοίρα άδικη, ποιο ριζικό
με δένει στο πλάι σου
και σε ακολουθώ
δίχως να ξέρω γιατί σ’ αγαπώ.
Αν θα μάζευα τα δάκρυα
που μ’ έχεις ποτισμένα
θα έκανα μια θάλασσα
να σ’ έπνιγα κι εσένα.
Σ’ έχω στη ζωή
βασανιστή και τιμωρό
κι όμως επιμένω
σαν τυφλή να σ’ αγαπώ.
|  |
Lyrics: Kostas Psyhoyios
Musica: Apostolos Nikolaidis
Prima esecuzione: Yiota Lydia
Se potessi raccogliere le lacrime
che mi hai fatto versare,
ne farei un oceano
dove farti annegare.
Nella mia vita
sei un tormento e una punizione,
e tuttavia mi ostino
a amarti ciecamente.
Provo sconforto, provo dolore
fra le tue braccia,
come persona anche io
voglio trovare un po' di affetto e compassione.
Se potessi raccogliere le lacrime
che mi hai fatto versare,
ne farei un oceano
dove farti annegare.
Quale ingiusto destino, quale sorte
mi lega a te,
e mi costringe a seguirti
senza sapere perché ti amo.
Se potessi raccogliere le lacrime
che mi hai fatto versare,
ne farei un oceano
dove farti annegare.
Nella mia vita
sei un tormento e una punizione,
e tuttavia mi ostino
a amarti ciecamente.
| |
