 |
Στίχοι: Παύλος Παυλίδης
Μουσική: Παύλος Παυλίδης
Πρώτη εκτέλεση: Παύλος Παυλίδης
Άλλες ερμηνείες:
Δήμητρα Γαλάνη
Μ’ αρέσει να βλέπω την άσπρη γραμμή
που αφήνουνε πίσω τα αμάξια όταν τρέχουν,
να φτάνω σε πόλεις που μόλις να έχουν
ανάψει τα φώτα και μια μουσική
να φωτίζει απαλά τις ψυχές των ανθρώπων,
μες στη ματιά τους να βλέπω νερό,
να ρωτάω πως λέγεται η πόλη
και όλοι να λένε δεν ξέρω, δεν είμαι από εδώ...
Μπροστά μας ουράνια τόξα και μέρη
που έχουν αφήσει τα πάντα κι εσύ
μου λες ότι θέλεις έστω για λίγο
να μείνεις ακίνητη μες στη σιωπή,
ουρλιάζουν τα φρένα την ώρα που ο αέρας
ξαπλώνει τα στάχυα με κύματα φως,
κοιτάς μακριά στον ορίζοντα πέρα,
γυρνάς και μου λες: πάμε ήρθε ο καιρός...
|  |
Lyrics: Pavlos Pavlidis
Music: Pavlos Pavlidis
First version: Pavlos Pavlidis
Other versions:
Dimitra Yalani
I like to see the white line
that the cars leave behind when they go fast,
to arrive in cities that have just
lit up and music
to softly illuminate the souls of the people,
to see water inside their gaze
to ask what the city is called
and everyone to say "I don't know, I don't come from here..."
Ahead of us, rainbows and places
that have left everything and you
tell me that you want, even for a little bit,
to stay still in the silence,
the breaks scream the moment that the wind
lies the sheaves with waves of light,
you look far away, at the horizon away,
you turn [to me] and you tell me, "Let's go! It's time..."
| |
