 |
Στίχοι: Παύλος Παυλίδης
Μουσική: Παύλος Παυλίδης
Πρώτη εκτέλεση: Παύλος Παυλίδης
Μόνο μια φορά για μια στιγμή
γυρίζεις το κεφάλι, κοιτάς εκεί,
που ο κόσμος ξεκινά
τρελή γιορτή, έρωτας και ζάλη,
εσύ ξανά σβήνεις το κερί
κλείνεις τα φτερά, σκύβεις το κεφάλι.
Ώσπου ένα πρωί ξυπνάς, κοιτάς
κομμάτια ο καθρέφτης
και δεν μπορείς καν να θυμηθείς
γιατί εχθές τον έσπασες και πέφτεις
χωρίς πνοή στο πάτωμα σκυφτός,
χωρίς να ξέρεις ποιος
να είναι τάχα ο φταίχτης.
Μια μέρα ξαφνικά η παλιά πληγή
που έκρυβες τόσα χρόνια βγάζει φως
και αναρωτιέσαι πως μπορεί να ακούς
σ’ αυτήν την πόλη αηδόνια αφού εκεί
βαθιά που έχεις κρυφτεί
η λύπη κι η χαρά έχουνε να 'ρθουν χρόνια.
Μια μέρα έτσι απλά μια μικρή
αχτίνα που επιπλέει ψηλά εκεί
είναι αρκετή, σιγά, σιγά
αρχίζεις και αναπνέεις
άσε με εδώ, μ’ αρέσει από το βυθό
να βλέπω που επιπλέεις.
|  |
Lyrics: Pavlos Pavlidis
Music: Pavlos Pavlidis
First version: Pavlos Pavlidis
Only once for a moment
you turn the head, you look there,
where the world begins
crazy party, love, and dizziness,
you blow the candle out again
you close the wings, you bend the head down.
Until one morning, you wake up, you look
the mirror in pieces
and you can't even remember
why you broke it yesterday and you fall
without breath, on the floor, bowed,
without knowing who
is supposedly the one to blame.
Suddenly, one day, the old wound,
that you hid so many years, emits light
and you wonder how you can hear
nightingales in this city since there,
deep down where you have been hidden
the sorrow and the joy haven't come for years.
One day, just like that, a small
ray that floats high, there,
is enough, slowly, slowly,
you start breathing
leave me here, I like from the bottom
to see you floating.
| |
