 |
Στίχοι: Παύλος Παυλίδης
Μουσική: Παύλος Παυλίδης
Πρώτη εκτέλεση: Παύλος Παυλίδης
Ορίζοντες και ουρανοί
και αυτή η απόκοσμη λιακάδα,
μι’ άγνωστη χώρα μυθική
και αυτό που οι άλλοι λεν Ελλάδα.
Όσες φορές το προσπαθείς,
πάντα διασχίζεις κάποια άλλη,
η διαδρομή πάντα μικρή,
η απόσταση πάντα μεγάλη.
Στο πλάι της Εθνικής Οδού
κτίρια παλιά, παρατημένα,
γυρνάς το βλέμμα σου αλλού
όμως αυτά κοιτάν εσένα.
Γύρω βουνά κι άλλα βουνά
και πάντα η θάλασσα στο βάθος
να σου θυμίζει από μακριά
πως την αγάπησες με πάθος.
Δωμάτιο 307 ή μήπως 302,
μονάχος ψάχνεις τα κλειδιά
σ’ ένα παλιό ξενοδοχείο.
Μέσα στον ύπνο σου διψάς
και σε ξυπνάει ο καθρέφτης λιώμα,
σαν να σου λέει σιωπηλά:
δεν μ’ αναγνώρισες ακόμα.
Ορίζοντες και ουρανοί
και αυτή η απόκοσμη λιακάδα,
άγνωστη χώρα μυθική
και αυτό που οι άλλοι λεν Ελλάδα.
Έξω στο δρόμο χαιρετάει,
χιτλερικά ένας μεθυσμένος,
κι αναρωτιέσαι όπως περνάει,
ποιος απ’ τους δυο σας είναι ο ξένος.
Κατά τη δόξα όπως τραβά,
παραπατάει πληγωμένη,
δεν ανασταίνεται ποτέ,
γιατί ποτέ της δεν πεθαίνει.
|  |
Lyrics: Pavlos Pavlidis
Music: Pavlos Pavlidis
First version: Pavlos Pavlidis
Horizons and skies
and this eerie sunshine,
an unknown legendary country
and what others call Greece.
No matter how many times you try it,
you always cross a different one,
the route [is] always short,
the distance [is] always long.
By the highway
old buildings, abandoned,
you turn your gaze elsewhere
but they look at you.
Mountains around, more mountains
and the sea [is] always at the background
to remind you from afar
that you loved it with passion.
Room 307 or maybe 302,
you search for the keys alone
in an old hotel.
You're thirsty in your sleep
and the mirror wakes you up wiped-out
as if it silently tells you,
"You haven't recognized me yet."
Horizons and skies
and this eerie sunshine,
an unknown legendary country
and what others call Greece.
Outside on the street,
a drunk man gives a Nazi salute,
and you wonder as he passes by,
which one of the two of you is the stranger.
As [Greece] walks towards glory,
it stumbles wounded,
it never rises from the grave,
because it never dies.
| |
