 |
Στίχοι: Μιχάλης Γκανάς
Μουσική: Μιχάλης Καλογεράκης
Πρώτη εκτέλεση: Μιχάλης Καλογεράκης & Παντελής Καλογεράκης
Επειδή η ζωή μας μοιάζει να φυραίνει
μέρα τη μέρα, δε θα πει πως η ζωή
δεν αξίζει τον κόπο.
Επειδή σ’ αγάπησα και σ’ αγαπώ ακόμη
κι ας μην είναι όπως παλιά,
δε θα πει πως πέθανε η αγάπη,
κουράστηκε ίσως, σαν κάθε τι που ανασαίνει.
Επειδή περνάς δύσκολες μέρες
σκυμμένη σε χαρτιά και γκρεμούς
που δεν κλείνουν κι εγώ πηδάω
τις νύχτες επι κοντώ λαχανιάζοντας,
δε θα πει πως δεν έχουμε
τη δική μας μοίρα,
Επειδή πότε είσαι άνθρωπος
και πότε πουλί, φέρνεις στο σπίτι μας
ψωμάκια μικρά της αποδημίας
κι ελπίζουνε τα παιδιά μας
σε καλύτερες μέρες.
Επειδή λες όχι και ναι κι ύστερα όχι
και δεν παραιτήσαι, ντρέπομαι
για τα ίσως, τα μπορεί τα δικά μου,
μα δεν αλλάζω, όπως δεν αλλάζεις κι εσύ,
αν αλλάζαμε θα `μαστε πάλι
δυο άγνωστοι και θ’ αρχίζαμε
απ’ το άλφα.
Τώρα ξέρουμε πού πονάς,
πού σωπαίνω, πότε γίνεται παύση,
διακοπή αίματος και κρυώνουν τα σώματα,
ώσπου μυστικό δυναμό
να φορτίσει πάλι τα μέλη
με δύναμη κι έλξη και δέρμα ζεστό.
Επειδή είναι δύσκολο ν’ αγαπάς
και δυσκολότερο ν’ αγαπάς τον ίδιο άνθρωπο
για καιρό, κάνοντας σχέδια και παιδιά
και καυγάδες, εκδρομές, έρωτα, χρέη
κι αρρώστιες, Χριστούγεννα, Κυριακές
και Δευτέρες, νόστιμα φαγητά
και καμμένα, θέλοντας ο καθένας
να `ναι ο άλλος γεφύρι και δέντρο
και πηγή κατά τις περιστάσεις
ή και όλα μαζί στην αναγκη,
δε θα πει πως εγώ δεν μπορώ
να γίνω κάτι απ’ όλα αυτά ή και όλα μαζί
κι αν είναι να περάσω στη σκλαβιά - έτσι κι αλλιώς -
ας είμαι, λέω, σκλάβος της αγάπης.
|  |
Lyrics: Mihalis Ykanas
Music: Mihalis Kaloyerakis
First version: Mihalis Kaloyerakis & Padelis Kaloyerakis
Because our life seems to shrink
day by day, that doesn't mean that life
is not worth the effort.
Because I loved you and I still love you
even if everything is not like [how it used to be in] the old days,
that doesn't mean that love died,
perhaps it got tired, like everything that breaths.
Because you go through rough days
bent over papers and cliffs
that don't end and I jump
over the nights pole-vaulting, panting,
that doesn't mean that we have no fate,
we have our own fate.
Because sometimes you're a human
and sometimes you're a bird, you bring into our house
small loaves of bread of migration
and our kids hope
in better days.
Because you say "no" and "yes" and then "no"
and you don't quit, I'm ashamed
for my "perhaps'," my "maybe'"s,
but I don't change, just like you don't change,
if we did change, we would be again
two strangers and we would start
from "A."
Now we know where you hurt,
where I'm silent, when there is a pause,
cessation of blood flow and the bodies feel cold,
until a secret dynamo
charges the limbs again
with power and attraction and warm skin.
Because it is hard to love
and harder to love the same person
for a long time, making plans and giving birth to children
and quarreling, journeys, love, debts
and sicknesses, Christmas holidays, Sundays
and Mondays, delicious foods
and burnt, each person wanting
the other to be a bridge and a tree
and a spring under the circumstances
or all together if needed,
that doesn't mean that I can't
become something out of all these things or all of them together
and if I have to spend a lifetime in slavery - anyway -
let me be a slave of love.
| |
