 |
Στίχοι: Σώτια Τσώτου
Μουσική: Κώστας Χατζής
Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Χατζής
Στα παλιά λεωφορεία ο καθένας μια ιστορία,
είν’ η φτώχεια εισιτήριο κι η ουρά ένα μαρτύριο.
στην ουρά γίνονται φίλοι μοδιστρούλες κι υπάλληλοι,
οικοδόμοι και ραφτάδες, μόρτες και πορτοφολάδες.
Πρόσωπα χλωμά σαν άστρα, σαν λουλούδια μαραμένα,
που τα κόψαν απ’ τη γλάστρα και τα στέλνουν `δω κι εκεί,
χέρια βρωμικα και τίμια που αν δεν ξέρουνε να γράφουν,
δώδεκα πανεπιστήμια έχουν βγάλει στη ζωή.
Στα παλιά λεωφορεία στριμωξίδι, φασαρία,
και πικρή φιλοσοφία για την άδικη ζωή,
μοιάζει, φίλε, αυτός ο κόσμος με παλιό λεωφορείο
κι οι ανθρώποι ένα φορτίο που το σέρνει εδώ κι εκεί.
Δύσκολο, πικρό ταξίδι, φασαρία, στριμωξίδι,
ποιος, στ’ αλήθεια, θα μπορέσει τ’ αλλουνού να φάει τη θέση,
τούτη η θέση είναι δική μου, ο χαμός σου είναι η ζωή μου,
η ζωή σου ο θάνατός μου στο λεωφορείο του κόσμου.
Δε σ’ αντέχω άλλο κόσμε, μ’ έχεις δέσει και με σέρνεις,
μια χαμογελάς, με δέρνεις με το γέλιο, με το δάκρυ,
δε σ’ αντέχω άλλο κόσμε, σ’ έχω πιει, σ’ έχω χορτάσει
και η πίκρα σου έχει φτάσει μέχρι των χειλιών την άκρη.
Δε σ’ αντέχω άλλο κόσμε, πίκρα πίκρα σε μαζεύω,
δε σ’ αντέχω άλλο κόσμε, κάνε στάση να κατέβω.
|  |
Lyrics: Sotia Tsotou
Music: Kostas Hatzis
First version: Kostas Hatzis
On these old buses everyone is a distinct story,
poverty is the ticket and the queue is a torment.
In this queue become friends, the seamstresses with civil servants,
the builders with tailors, rascals and pickpockets.
Faces pale like stars, like withered flowers,
Which were chopped from the pot and sent here and there,
Dirty and honest hands which if they don'tt know how to write,
twelve universities they've completed to life [experiences].
On these old buses tight overcrowding, noise,
and a bitter philosophy about an unfair life,
Looks like, man, this world is like an old bus
and people just a load that it carries it here and there.
Difficult, bitter journey, noise, clutter,
who, in fact, will be able to grab the other's seat,
this seat is mine, YOUR loss is MY life,
your life is my death on this bus of "the world".
I can not stand you anymore, world, you've tied me and you drag me,
you smile at me, you beat me, with laughter, with tears,
I can not stand you anymore world, I've drunk you, I've had enough
and this bitterness has reached the tip of my lips.
I can not stand you anymore world, one bitterness after another I gather you,
I can not stand you anymore world, make a stop so I can get off.
I can not stand you anymore world, one bitterness after another I gather you,
I can not stand you anymore world, make a stop so I can get off.
| |
