 |
Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Θόδωρος Δερβενιώτης
Πρώτη εκτέλεση: Στέλιος Καζαντζίδης
Πικρό σαν δηλητήριο
είναι το διαβατήριο
που πήρα για τα ξένα.
Μα τι να κάνω ο φτωχός,
μπροστά μου βρίσκεται γκρεμός
και πίσω μαύρο ρέμα.
Πικρό σαν δηλητήριο
είναι το διαβατήριο,
μα όταν ζεις χωρίς ελπίδα,
όπου γης είναι πατρίδα.
Απ’ τους καημούς που πέρασα
μια μέρα δεν εγέλασα,
τα μάτια μου όλο κλαίνε.
Και πήρα την απόφαση
να φύγω για την κόλαση
που ξενιτιά τη λένε.
Πικρό σαν δηλητήριο
είναι το διαβατήριο,
μα όταν ζεις χωρίς ελπίδα,
όπου γης είναι πατρίδα.
Μάνα κι αγάπη μου καλή,
πάτε κι ανάψτε ένα κερί
στης Παναγιάς τη χάρη,
στην ξενιτιά να μη χαθώ
μα γρήγορα να ξαναρθώ
στην αγκαλιά σας πάλι.
|  |
Lyrics: Kostas Virvos
Music: Thodoros Derveniotis
First version: Stelios Kazadzidis
Bitter like poison
Is the passport I got
To travel to foreign-land
But, woe is me, I have no choice;
I have a cliff in front
And a ravine behind.
Bitter like poison
Is my passport
But when you have no hope
Where there's earth, there's your home.
From my misfortunes
I never smiled a day
My eyes always tearing.
So I reached the decision
To leave for hell
Whose name is foreign-land.
Bitter like poison
Is my passport
But when you have no hope
Where there's earth, there's your home.
Good Mother and you my love
Go light a candle
For the grace of the All-Holy
That I survive foreign-land
And quickly come back
Again to your embraces.
| |
