 |
Στίχοι: Sadahzinia
Μουσική: Sadahzinia
Πρώτη εκτέλεση: Βαβυλώνα
Με παίρνεις σύννεφο μαζί σου το ταξίδι αυτό το ξέρω
τό `χω κάνει πιο παλιά πολλές φορές και το υποφέρω
όταν ζυγώνεις ουρανό και μου μικραίνει πάλι η γη
με πονάει ξανά του χρόνου η πληγή
Μοιάζουν μικρά τα είδωλά σου Βαβυλώνα
και είναι εξαίρεση ό,τι βλέπω στον κανόνα
είναι άφαντοι οι νικητές, αδύναμοι οι μηχανισμοί σου
τα είδωλά σου από δω σαν ν’ αγνοούν την ύπαρξή σου.
Μ’ αυτό που μένει κι η πιο μεγάλη διαφορά
είναι ότι κρύβεται καλά η διαφθορά
κάτω από σάρκες μέσα σε τοίχους
σαν να κρατάει φυλακισμένους λέει τους ήχους
της ψυχής που έχει γνωρίσει απ’ τη γαλήνη
για ν’ αγκαλιάζει ό,τι μισούσε κι ό,τι φτύνει
παντού μ’ οργή, μήπως θολώσει η εικόνα,
μα εγώ σ’ ακούω και σε νιώθω Βαβυλώνα.
Μας έπιασε η νύχτα ώρα να πάμε χαμηλά
κι ας γουστάραμε κι οι δύο από ψηλά
νιώθω πως έρχομαι ακόμα πιο κοντά σου
είναι αυτό το βουητό κι η μυρωδιά σου
που άλλους μαγεύει, άλλους τρελαίνει, άλλους παιδεύει
μα εμένα όσο σε θυμάμαι με μπερδεύει
για το σωστό, για την αλήθεια, για το ψέμα,
την αδικία, τη μοναξιά, τη τύχη και το αίμα.
Κι είναι τα φώτα δυνατά και τρομάζω
δε μ’ έχεις μάθει καλά τον φόβο ν’ αγοράζω
κι ενώ με θες και με τραβάς πάλι κοντά σου
εγώ μπορεί να έχω ξεχάσει από το φόβο τ’ όνομά σου
Να σε λέω σιωπή, να σε λέω γιορτή,
να σε λέω σιγουριά, να σε λέω γιατί…
Να σε λέω τραγούδι, να σε λέω εικόνα
ή έτσι απλά Βαβυλώνα
|  |
Lyrics: Sadahzinia
Music: Sadahzinia
First version: Vavylona
Cloud, you take me with you, I know this trip,
I have done it many times in the past and I can bear it now.
But as you come closer to the sky and as the earth is getting smaller,
my wound of time starts hurting again
Babylon, your idols seem small to me
and what I see is an exception to the norm.
Your winners are nowhere to be seen, your methods are weak
and all your idols are ignoring your existence.
But what is left and the biggest difference
is that corruption is hiding under flesh. It is as if you keep the voice of the soul of serenity prisoner in your walls
so that she embraces all what she hates and she despises.
You do it everywhere with wrath in hope that the icon blurs,
but I hear and I feel you Babylon.
The night has caught up with us, it's time to descend
even though we felt comfortable in the heights.
I feel myself coming closer to you,
it's this trembling hum and your scent.
Which enchants some, drives other insane, torments some,
but as far as i remember just confuses me,
about what is right, what is truthful, what is a lie,
what is unfair, what loneliness is, about luck and blood.
But the lights are strong, and it scares me,
while you haven't taught me to be fearful,
and while you desire me and pull me closer to you,
I may have forgotten your name out of terror,
I call you silence, I call you celebration,
I call you certainty, I call you "why?"
I call you chant, i call you icon,
or just Babylon
| |
