 |
Στίχοι: Φωτεινή Λαμπρίδη
Μουσική: Μάκης Σεβίλογλου
Πρώτη εκτέλεση: Μάκης Σεβίλογλου
Όλο μου βάζουν άγκυρες
κι άγκυρες δεν αντέχω
κι αν είν’ δεμένο το σκαρί
δεν θέλω να το έχω
Φυσάει βοριάς και με καλεί
νοτιάς και τραγουδάει
κι ο κάβος όσο επιθυμώ
στο βλέμμα μου θα σπάει
Όλο μου βάζουν άγκυρες
μα η άγκυρα λυγίζει
μπρος στα μελτέμια του καιρού
που όλα τα ορίζει
Έρχεται κύμα από μακριά
και με τραβάει μαζί του
φέρε νοτιά μου στην καρδιά
όλη την αντοχή του
Μια πλάνη είν’ οι άγκυρες
κι οι κάβοι που μας δένουν
είναι σκαριά που φτιάχνονται
δεμένα για να μένουν
Ώσπου να έρθει η χαλασιά
και να τους μάθει η αρμύρα
πως δεν ορίζει η άγκυρα
του καθενός τη μοίρα
|  |
Text: Fotini Labridi
Musik: Makis Seviloylou
Uraufführung: Makis Seviloylou
Dauernd legen sie mir Anker an
doch Anker kann ich nicht ertragen
und wenn das Schiff angebunden ist
dann will ich es nicht haben
Nordwind bläst und es ruft mich
auch der Südwind mit Gesang
und das Tau wie ich es wünsche
hält meinem Blick nicht stand
Dauernd legen sie mir Anker an
doch der Anker gibt nach
vorwärts mit dem Meltemi der Zeit
die über alles bestimmt
Es kommt die Welle von weit heran
und sie zieht mich mit sich
bring mir Südwind in das Herz
deren ganze Beharrlichkeit
Ein Irrtum sind die Anker
und die Taue die uns binden
es sind Schiffe dafür gebaut
angebunden zu bleiben
Bis die Zerstörung kommt
und sie belehrt das Meersalz
dass nicht der Anker bestimmt
eines jeden Schicksal
| |
