 |
Στίχοι: Νίκος Παπάζογλου
Μουσική: Νίκος Παπάζογλου
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Παπάζογλου
Άλλες ερμηνείες:
Χαρούλα Αλεξίου
Γιώργος Νταλάρας
Ελευθερία Αρβανιτάκη
Μα γιατί το τραγούδι να `ναι λυπητερό
με μιας θαρρείς κι απ’ την καρδιά μου ξέκοψε
κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
ανέβηκε ως τα χείλη μου και με `πνιξε
φυλάξου για το τέλος θα μου πεις
Σ’ αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω
κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος
λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
κουράγιο θα περάσει θα μου πεις
Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό
Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό
μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το `χει δει
Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται
μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή
Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό
|  |
Letra: Nikos Papazoylou
Música: Nikos Papazoylou
Desempenho primeiro: Nikos Papazoylou
Outras performances:
Haroula Alexiou
Yioryos Dalaras
Eleftheria Arvanitaki
Mas porque a cancao ser tristonha
De inicio parece que se partiu do meu coracao
E desse momento que transbordo de alegria
subiu ate meus labios e me sufocou
Se guarde para o fim, voce me dira
Te amo, mas nao tenho palavras pra te dizer
E essa e uma dor insuportavel
Me acabo na dor, porque eu tambem a sinto
O caminho que seguimos eh intransonivel
Coragem, tudo passara voce me dira
Como posso esquecer seus cabelos soltos
A areia que como catarata a banhava
Como se debrucava sobre mim, mil beijos
Diamantes que com espontaneidade me brindava
Irei, mesmo que eu me de mal
Em qual extensao sobre um lugar magico
Pode um ser desses ter nascido
De qual estrela longinqua eh a luz
Que em seus dois olhos se escondeu
E eu, o sortudo que o vi
Dentro do seu olhar tamanho ceu
Relampeja, se enche de nuvens, se desdobra
Mas quando cai a noite se inunda de luz
Lua de agosto se eleva
E brilha la de dentro a prisao
Como posso esquecer seus cabelos soltos
A areia que como catarata a banhava
Como se debrucava sobre mim, mil beijos
Diamantes que com espontaneidade me brindava
Irei, mesmo que eu me de mal
| |
