 |
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Πρώτη εκτέλεση: Σταύρος Ξαρχάκος & Δέσπω Διαμαντίδου
Άλλες ερμηνείες:
Δήμητρα Γαλάνη
Μια Κυριακή στην Κοκκινιά
στην παιδική μου γειτονιά
είδα μια γριά χοντρομπαλού
που ο νους της έτρεχε αλλού
Την κοίταξα με κοίταξε
σαν κουκουβάγια σε μπαξέ
και μου `πε με φωνή θολή
που μάνα θύμιζε τρελή:
«Σε χώμα φύτρωσα ζεστό
αιώνες πριν απ’ τον Χριστό.
Ζούσα καλά κι ευχάριστα
κι έπαιρνα μόνο άριστα.
Μα σαν προχώρησε ο καιρός
έγινε ο κόσμος μοχθηρός
και με βατέψανε, που λες,
αράδα βάρβαρες φυλές
Σελτζούκοι Σλάβοι Ενετοί
λες κι ήταν όλοι τους βαλτοί
Τότε κατάλαβα γιατί
καμένο ήμουνα χαρτί
δίχως χαρά δίχως γιορτή
Σιγά σιγά και ταπεινά
μ’ αγώνες και με βάσανα
καινούργια έβγαλα φτερά
μα ήρθαν τα χειρότερα
Είδα το ίδια μου παιδιά
να δίνουν σ’ άλλους τα κλειδιά
και με χιλιάδες ψέματα
με προδοσίες κι αίματα
να μου σπαράζουν την καρδιά
Γι’ αυτό μια νύχτα σκοτεινή
θ’ ανέβω στην Καισαριανή
με κουρασμένα βήματα
να κλάψω για τα θύματα
στ’ αραχνιασμένα μνήματα
Κι εκεί ψηλά στον Υμηττό
αντίκρυ στον Λυκαβηττό
μικρό κεράκι θα κρατώ
να φέγγει χρόνους εκατό»
|  |
Text: Nikos Ykatsos
Musik: Stavros Xarhakos
Uraufführung: Stavros Xarhakos & Despo Diamadidou
Weitere Aufführungen:
Dimitra Yalani
Einen Sonntag in Kokkinia
in meiner Kindheits-Nachbarschaft
Ich habe eine dicke alte Frau gesehen,
deren Gedanken woanders rannten.
Ich sah sie an, sie sah mich an
wie eine Eule in einem Garden,
und sag mir mit verschwommener Stimme,
die eine verrückte Mutter erinnerte:
"Ich wuchs im warmen Boden auf,
Jahrhunderte vor Christus.
Ich lebte gut und angenehm,
und meine Noten waren "sehr Gut".
Aber im Laufe der Zeit
wurde die Welt bösartig,
und sie haben mich also vergewaltigt,
reihenweise barbarische Rassen.
Seldschuken, Slawen, Venezianer,
als hätten sie alle absichtlich gemacht,
Dann verstand ich warum
ein gebranntes Papier war ich,
ohne Freude, ohne Feier.
Langsam und demütig,
mit Kämpfen und Leiden,
neue Flügel wuchsen bei mir heraus,
aber das Schlimmste kam später.
Ich habe meine eigene Kinder gesehen,
die Schlüssel an Fremden weiterzugeben
und mit Tausenden von Lügen,
mit Verrat und mit Blut,
mein Herz zu zerreißen.
Deshalb eine dunkle Nacht
Ich werde nach Kaisariani gehen,
mit müden Schritten
um die Opfer zu weinen,
am spinn gewobenen Gräber.
Und dort oben auf Hymettus
gegenüber von Lycabettus
ich werde eine kleine Kerze halten,
um hundert Jahren zu glänzen.
| |
