Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132737 Τραγούδια, 271227 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

Brief eines Kranken - 2433 Αναγνώσεις         
    

Στίχοι: Νίκος Καββαδίας
Μουσική: Ξέμπαρκοι
Πρώτη εκτέλεση: Θάνος Ανεστόπουλος

Φίλε μου Αλέξη, το `λαβα το γράμμα σου
και με ρωτάς τι γίνομαι, τι κάνω.
Μάθε, ο γιατρός πως είπε στη μητέρα μου
ότι σε λίγες μέρες θα πεθάνω.

Είναι καιρός όπου έπληξα διαβάζοντας
όλο τα ίδια που έχω εδώ βιβλία
κι όλο εποθούσα κάτι νέο να μάθαινα
που να μου φέρει λίγη ποικιλία.

Κι ήρθεν εχθές το νέο έτσι απροσδόκητα
σιγά ο γιατρός στο διάδρομο εμιλούσε
και τ’ άκουσα, στην κάμαρα σκοτείνιαζε
κι ο θόρυβος του δρόμου σταματούσε.

Έκλαψα βέβαια, κάτω απ’ την κουβέρτα μου.
Λυπήθικα. Για σκέψου, τόσο νέος
μα στον εαυτό μου αμέσως υποσχέθηκα
πως θα φανώ, σαν πάντοτε, γενναίος.

Θυμάσαι, που ταξίδια ονειρευόμουνα
κι είχα ένα διαβήτη κι ένα χάρτη
και πάντα για να φύγω ετοιμαζόμουνα
κι όλο η μητέρα, μου `λεγε: Το Μάρτη...

Τώρα στο τζάμι ένα καράβι εσκάρωσα
κι ένα του Μαγκρ στιχάκι έχω σκαλίσει:
«Τι θλίψη στα ταξίδια κρύβεται άπειρη!»
κι εγώ για ένα ταξίδι έχω κινήσει.

Να πεις σ’ όλους τους φίλους χαιρετίσματα
κι αν τύχει ν’ απαντήσεις την Ελένη
πως μ’ ένα φορτηγό πες της μπαρκάρισα
και τώρα πια να μη με περιμένει.

Αλήθεια, ο Χάρος ήθελα να `ρχότανε
σαν ένας καπετάνιος να με πάρει
χτυπώντας τις βαριές πέτσινες μπότες του
κι ένα μακρύ τσιμπούκι να φουμάρει.

Αλέξη, νιώθω τώρα πως σε κούρασα
μπορεί κιόλας να σ’ έκαμα να κλάψεις
δε θα `βρεις, βέβαια, λόγια για μια απάντηση
μα δε θα λάβεις κόπο να μου γράψεις.


Text: Nikos Kavvadias
Musik: Xebarkoi
Uraufführung: Thanos Anestopoulos

Mein Freund, Alexis, ich habe deinen Brief erhalten
und du fragst mich, wie es mir geht, was ich so mache.
Erfahre, dass der Arzt meiner Mutter gesagt hat,
dass ich in wenigen Tagen sterben werde.

Seit einiger Zeit langweile ich mich zu Tode
durch das Lesen derselben Bücher, die ich hier habe,
und ich habe mir immer wieder gewünscht, etwas Neues zu erfahren,
was mir etwas Abwechslung bringen würde.

Und dann kam die Nachricht gestern einfach so, unerwartet.
Der Arzt sprach leise im Gang
und ich habe es gehört, als es im Zimmer immer dunkler wurde
und der Straßenlärm aufhörte.

Ich habe natürlich geweint, unter meiner Decke.
Ich war betrübt. Überleg mal, so jung!
Aber ich habe mir sofort selbst versprochen,
dass ich mich, wie immer, tapfer halten werde.

Weisst du noch, als ich von Reisen träumte
und einen Zirkel und eine Karte dabei hatte
und mich immer auf den Weg machte
und meine Mutter mir immer sagte: „Erst im März…“

Jetzt habe ich einen Schiff an der Fensterscheibe gezeichnet
und einen Einzeiler von Magre gekritzelt:
„Was für eine unendliche Trauer verbirgt sich in den Reisen!“
und auch ich habe mich auf eine Reise begeben.

Sag bitte allen Freunden schöne Grüße
und solltest du mal Eleni treffen,
dass ich mit einem Frachter abgesegelt bin
und sie nun nicht mehr auf mich warten soll.

Ich möchte wirklich, dass der Tod
wie ein Kapitän käme, mich abzuholen,
stampfend mit seinen schweren Lederstiefeln
und dass er eine lange Tabakpfeife raucht.

Alexis, ich habe nun das Gefühl, dass ich dich ermüdet habe,
vielleicht sogar zum Weinen gebracht.
Du wirst natürlich keine Worte für eine Rückantwort finden,
aber du wirst dir keine Mühe machen, mir zu schreiben.

   Disposable Hero © 25-03-2018 @ 04:23

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο