 |
Στίχοι: Γρηγόρης Πετράκος
Μουσική: Γρηγόρης Πετράκος
Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Πετράκος & Τάμτα Γκοντουάτζε
Οσα μας ενώνουν τόσα μας χωρίζουν
και δεν ξέρω πια τι να σου πώ
Οσο με κερδίζεις τόσο με φοβίζεις
έχω πια ξεχάσει ν’αγαπώ
Κι είναι κρίμα να μην είσαι στη ζωή μου τώρα πια
κι είναι κρίμα να μην έχω τη ζεστή σου αγκαλιά
κι ούτε θέλω να σ’αφήσω ούτε να γυρίσω πίσω
ξέρω τίποτα δεν είναι όπως παλιά
Τόσες ερωτήσεις δίχως απαντήσεις
και δεν ξέρω πια τι να σκεφτώ
Πίσω σου θ’αφήσεις τόσες αναμνήσεις
πες μου πρώτη ποια να θυμηθώ
Κι είναι κρίμα να μην είσαι στη ζωή μου τώρα πια
κι είναι κρίμα να μην έχω τη ζεστή σου αγκαλιά
κι ούτε θέλω να σ’αφήσω ούτε να γυρίσω πίσω
ξέρω τίποτα δεν είναι όπως παλιά
|  |
Lyrics: Yriyoris Petrakos
Music: Yriyoris Petrakos
First version: Yriyoris Petrakos & Tamta Ykodouatze
We get equally close and separated
and I don't know what to tell you
As you gain me, so you scare me
and I've forgotten to love
And it's a pity that you're not in my life any more
and it's a pity that I don't have you in my arms
and I want neither to leave you not to go back
I know nothing is as before
So many questions with no answers
and I don't know what to think any more
You leave behind so many memories
tell me which one to remember
And it's a pity that you're not in my life any more
and it's a pity that I don't have you in my arms
and I want neither to leave you not to go back
I know nothing is as before
| |
