 |
Στίχοι: Διονύσης Τσακνής
Μουσική: Διονύσης Τσακνής
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας & Διονύσης Τσακνής
Άλλες ερμηνείες:
Διονύσης Τσακνής & Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Τη μέρα αυτή που διάλεξα
εδώ μπροστά σας να σταθώ
τραγούδια και μισόλογα
στο φως να καταθέσω
Πώς πήρα τέτοια απόφαση
δεν ξέρω αν θ’ αντέξω
η μέρα αυτή θυμίζει μακελειό
Νοέμβρης ήταν η χρονιά
κι εδώ γινόταν του χαμού
εγώ ήμουν δεκαεννιά
κι αυτή εβδομηντατρία
Και να που ερωτεύτηκα
κάποια χρονολογία
κι ο έρωτας κρατάει για καιρό
Μα έχει ο καιρός γυρίσματα
μεγάλωσε κι αυτή κι εγώ
μεγάλωσαν κι οι φίλοι μου
εκεί γύρω στα σαράντα
Στα κόμματα γαντζώθηκαν
κι εγώ δεν ξέρω τι να πω
και άλλοι στο σπιτάκι τους για πάντα
Η απόσταση μας έσωσε
μα οι θύμησες πληγώνουν
και λέμε σαν βρισκόμαστε
τα ίδια και τα ίδια
Μα νιώθω σαν μικρό παιδί
που πάλι το μαλώσανε
και φεύγω σε μια άγονη επαρχία
Κοιτάζω πάλι πίσω μου
δυο γιους απόκτησα κι εγώ
δεκαεννιά Νοέμβρηδες
μου βάρυναν την πλάτη
Σημαίες και γαρύφαλλα
εμπόριο κι απάτη
και λόγοι επισήμων στο κενό
Κρατάω το στόμα μου κλειστό
τα χείλη μου ματώσανε
κι αυτοί που μας προδώσανε
ανέραστοι να μείνουν
Κουφάλες δεν ξοφλήσαμε
αυτό έχω μόνο να τους πω
τα όνειρα των εραστών δε σβήνουν
|  |
Text: Dionysis Tsaknis
Musik: Dionysis Tsaknis
Uraufführung: Yioryos Dalaras & Dionysis Tsaknis
Weitere Aufführungen:
Dionysis Tsaknis & Lavredis Mahairitsas
Der Tag, den ich gewδhlt habe
Hier, vor ihnen mich zu stellen
Liedern und Wφrtern
rauszugeben
Wie ich so eine Entscheidung gemacht habe
Ich weiss nicht, ob ich aushalten werde
Dieser Tag erinnert an Gemetzel
November war an diesem Jahr
Und hier war die Hφlle los
Ich war neunzehn
Und das war dreiundsiebzig
Und sehe,dass ich
In eine Datun verliebt habe
Und die liebe haltet lange
Aber die Zeit dreht um
Hat sie und ich δlter geworden
Haben auch meine Freunde δlter geworden
Um vierzig Jahre herum
Sie haben an den Parteien geklammert
Und ich weiss nicht was ich sagen soll
Und die anderen immer zu Hause
Die Distanz hat uns gerettet
Aber die Erinnerungen werden wunden
Und wenn wir zusammenkommen, sagen wir
Die gleiche Dinge
Aber ich fόhle wie ein Kind,
Das wiedergeschimft wurde
Und gehe zu einer unfruchtbaren Provintz weg
Ich schaue wieder nach hinten
Ich habe auch zwei Sohnen bekommen
Siebzehn Novembern
Trage ich auf meinem Rόcken
Fahnen und Nelken
Handel und Trδuschung
Und die Wφrtern von den Honorationen in der Lόcke
Ich halte meinem Mund geschlossen
Meine Lippen haben gebluttet
Und diejenigen, die uns verraten haben
Ohne Liebe zu bleiben
Schlampen, wir sind nicht fertig
Das ist was zu sagen habe
Die Trδumen von den Liebhabern gehen nicht aus
| |
