 |
Στίχοι: Μιλτιάδης Πασχαλίδης
Μουσική: Μιλτιάδης Πασχαλίδης
Πρώτη εκτέλεση: Μιλτιάδης Πασχαλίδης
Από παιδί θυμάμαι προσπαθώ
να κλέψω το γλυκό μέσα απ’ το βάζο
με ξύλινα σπαθιά να πολεμώ
και μια ζωή στα πόδια να το βάζω
Μα ό,τι μας δένει στα παλιά
είναι οι κακές συνήθειες
το νιώθω τώρα καθαρά
πως είναι αργά γι’ αλήθειες
Όλη μου η ζωή συνενοχή και πώς γουστάρω
τα πιο μεγάλα ψέματα στα πιο αθώα βλέμματα
όλη μου η ζωή συνένοχη και πώς γουστάρω
κάτι απογέματα με καφέ και τσιγάρο
Από παιδί θυμάμαι προσπαθώ
στα λάθη μου φτηνά να τη γλιτώσω
μου μάθαν να φοβάμαι ό,τι αγαπώ
και μια ζωή να φεύγω πριν να δώσω
Μα ό,τι μας δένει στα παλιά
είναι οι κακές συνήθειες
το νιώθω τώρα καθαρά
πως είναι αργά γι’ αλήθειες
Όλη μου η ζωή συνενοχή και πώς γουστάρω
τα πιο μεγάλα ψέματα στα πιο αθώα βλέμματα
όλη μου η ζωή συνένοχη και πώς γουστάρω
κάτι απογέματα με καφέ και τσιγάρο
|  |
Lyrics: Miltiadis Pashalidis
Music: Miltiadis Pashalidis
First version: Miltiadis Pashalidis
Since a child, I remember, I've been trying
to steal the candy from the vase
to fight with wooden swords
and keep running away a whole life
But what links us to the past
is the bad habits
I feel it clearly now,
it's late for truths
My whole life is full of complicity and do I like
the biggest lies in the most innocent looks.
My whole life is full of complicity and do I like
afternoons with coffee and cigar.
Since a child, I remember I've been trying
to get away with the biggest mistakes
I was taught to be afraid of whatever I love
and always to leave before I offer
But what links us to the past
is the bad habits
I feel it clearly now,
it's late for truths
My whole life is full of complicity and do I like
the biggest lies in the most innocent looks.
My whole life is full of complicity and do I like
afternoons with coffee and cigar.
| |
